Passen in een vierkant doosje terwijl je rond bent

Gülnaz en Dick zijn gebruikers van op maat gemaakte hulpmiddelen. Ze maken ze zich zorgen of dit in de komende jaren nog toegankelijk blijft voor hen. ‘Ik denk dat er vanuit beleidsmakers, zorgverzekeraars en ministeries onvoldoende gezien wordt wat complexe zorg inhoudt en dat er geen keuze is”.

Complexe zorgvragers luiden de noodklok

Geschreven door: Daan

Datum: 14-12-2023

Hulpmiddelen maken het verschil voor mensen

In onderstaande video leggen Gülnaz en Dick hoe belangrijk maatwerkhulpmiddelen zijn in hun dagelijks leven.

In een tijd waarin maatwerk in de zorg lijkt te moeten gaan wijken voor standaardoplossingen, zijn mensen met complexe zorgbehoeften bezorgd over de toekomst. Dick, die volledig afhankelijk is van op maat gemaakte hulpmiddelen, deelt zijn zorgen: ”Je moet straks passen in een vierkant doosje terwijl je eigenlijk rond bent.”

Ook Gülnaz, die volledig afhankelijk is van een spraakcomputer om te communiceren, spreekt haar zorgen uit over deze ontwikkeling: “Hulpmiddelen die bijdragen aan eigen regie en meedoen in de maatschappij, daar zou niet over nagedacht moeten worden.”

In bovenstaande video geven zij een inkijkje in hun leven en vertellen ze hoe belangrijk op maat gemaakte hulpmiddelen voor hen zijn. Beiden hechten veel waarde aan hun zelfstandigheid en participatie in de maatschappij en willen dat graag blijven behouden.

De verhalen van Gülnaz en Dick zijn er slechts twee van velen. Verhalen die de vraag oproepen wat een goede balans is tussen (kosten)efficiëntie in de zorg en er voor zorgen dat iedereen kan meedoen in de maatschappij.

Daarom nodigen we gebruikers, zorgverleners, zorgverzekeraars, beleidsmakers en iedereen die hulpmiddelen (en hun gebruikers) een warm hart toedraagt uit om in discussie te gaan hierover en gezamenlijk op zoek te gaan naar manieren om de juiste balans te vinden tussen standaard oplossingen en maatwerk. Zodat iedereen kan blijven meedoen in de maatschappij.

Deze video is tot stand gekomen in samenwerking met RTD, Bert Stevens Orthesebouw en branchevereniging Lacoh.

Misschien ook interessant

Nieuw! Slim hoofd-voet stuursysteem.

Spelen met je klasgenootjes. Zelf kunnen sturen. Het CoMoveIT Smart hoofd-voet stuursysteem maakt het mogelijk om een elektrische rolstoel door middel van drukkussens met geavanceerde

LEES MEER >
Kersten Hulpmiddelen neemt Bert Steven Orthesebouw over

Kersten Hulpmiddelen neemt Bert Stevens Orthesebouw over

Houten, 1 december 2021 – Met ingang van 30 november 2021 maakt Bert Stevens Orthesebouw deel uit van Kersten Hulpmiddelen. Bert Stevens Orthesebouw is gespecialiseerd

LEES MEER >

Inclusief werkgeverschap: het verhaal van Melissa

Met mooie verhalen over bijzondere collega’s willen we anderen inspireren. Want net als het initiatief Maand van de 1000 voorbeelden laten we zien dat een arbeidsbeperking helemaal geen beperking hoeft te zijn. Daarom zetten we op deze plek onze collega Melissa in het zonnetje. Zij laat zien dat je met de juiste begeleiding op de juiste plek mooie stappen kan maken. Zo heeft ze succesvol een opleiding doorlopen en een praktijkverklaring assistent mobiliteitsbranche behaald. En: sinds kort is ze zelfs meer gaan werken. 

Inclusief werkgeverschap: het verhaal van Melissa

Geschreven door: Eva

Datum: 30-11-2023

‘Ik zit alweer bijna drie jaar bij Kersten’, begint Melissa enthousiast het gesprek. ‘Hiervoor heb ik bij Zeeman gewerkt en in mijn oude woonplaats bij Kruidvat. Daarvoor was ik woonzorgassistent bij een verzorgingstehuis. Ik richtte me op de zorg voor cliënten en maakte bijvoorbeeld een wandeling met ze of hielp met afwasjes. In de winkels lag de focus meer op het verkopen. Ja, dat is een groot verschil met mijn werk nu.’ Lachend: “Ga jij in de rolstoelen, vind je dat wel echt leuk?” Dat was de eerste reactie van mijn vader toen ik hem over mijn plannen vertelde. Maar ik was enthousiast, en daardoor was hij dat al snel ook. Mijn moeder en vader zijn hier allebei een keer komen kijken. Toen hadden ze pas echt een goed beeld bij wat ik op een dag doe.’

Op zoek naar de juiste plek

‘Ik begon met het strippen van de rolstoelen. Zittingen eraf, armleggers, beensteunen… En vervolgens alles afspuiten. Toen ben ik naar het steamen van de kussens en kleine onderdelen gegaan. Dat is een techniek waarbij je met stoom alles schoonmaakt. Op een zeker moment stond ik ook bij het ijzer. Daar zorg ik voor het verwijderen van roest op ijzeronderdelen. In het begin, toen mijn begeleider Dave mij nog niet goed kende, was het voor ons allebei zoeken welke werkplek nu het beste bij mij paste. Het strippen was namelijk een taak die extra energie van mij vroeg en het omgaan met gereedschappen was in het begin best lastig. Na het eerste half jaar, ik had toen op alle plekken gestaan, bleek steamen het voor mij te zijn. Dat was wat minder belastend werk, zowel mentaal als fysiek, waardoor ik beter in mijn energiebalans bleef. Op een zeker moment heb ik aangegeven dat ik ijzerwerk ook wel heel leuk vond.’ Lachend: ‘Daar ben ik blijven plakken.’

Een groot verschil tussen ‘voor’ en ‘na’

‘Het leukste vind ik dat ik een groot verschil kan maken in hoe een onderdeel eruit komt te zien. Je wil niet weten hoe smerig de meeste onderdelen binnenkomen. En hoe brandschoon ze zijn als ik mijn werk heb gedaan! Wat ook grappig is, is rolstoelen die met zitting en al binnenkomen. Dan gaat die zitting eraf en zie je wat er allemaal tevoorschijn komt. Etensresten, maar we hebben ook weleens een telefoon, identiteitskaart, trouwring of horloge gevonden. Oh, en zelfs tanden! Omdat onze rolstoelen voor langdurige zorg worden ingezet, vind je van alles dat zich in de loop van de tijd onder de zitting heeft verzameld. Wat we vinden gaat natuurlijk terug naar de familie van de gebruiker van de rolstoel, temeer door de emotionele waarde van de voorwerpen.’

Gezelligheid en hard werken gaan hand in hand

Melissa staat bekend als een gezellige collega, die altijd in is voor een lolletje. ‘Werken in een teamverband vind ik superleuk. Elkaar af en toe voor de gek houden ook.’ Op de vraag hoe ze denkt dat haar teamgenoten haar zouden omschrijven valt ze even stil, maar Dave, die ook bij het gesprek zit, zegt al snel: ‘Kletskous! ‘Maar ik kan ook lekker doorwerken hoor!’, vult Melissa hem aan. ‘Dat kan ze zeker’, aldus Dave. ‘Melisse is heel ijverig. Ze wil graag leren. Pakt snel dingen op. En ze is eigenlijk altijd aanwezig, praktisch nooit ziek. Ook geeft ze aan wat ze wel en niet wil. Dat is prettig, voor haar, maar ook voor mij als begeleider. Michael is sinds kort bij ons begonnen en neemt de begeleiding van me over, omdat ik als depothouder aan de slag ga. Ik heb Melissa altijd met veel plezier begeleid en heel leuk met haar samengewerkt.’

Omhoog in urenaantal

Melissa is door haar ziekte beperkt in haar energieniveau. Hierdoor kan ze sneller vermoeid zijn. Ook is het belangrijk dat er aandacht voor passende fysieke omstandigheden is. ‘Sinds kort ben ik van 32 naar 36 uur gegaan. Dat betekent dat ik in plaats van twee nog maar één keer een halve dag per week werk. Ik zat daar al een tijdje aan te denken, omdat het wat drukker op onze afdeling werd en ik op mijn twee halve dagen best wat druk ervaarde. Voor mij is het fijn zo en qua energie gaat het goed. Op de afdeling zijn ze er ook mee geholpen; het werk gaat sneller door en de monteurs hebben meer onderdelen in de bakken waarmee ze aan de slag kunnen.’

Ambitieuze dame

‘Samen met Dave heb ik ook een opleidingstraject doorlopen. De Inclusief Groep benaderde ons of we mee wilden werken aan het bieden van kansen vanuit de praktijkroute. Omdat ik een van de meest flexibele mensen ben, daarmee bedoel ik dat ik overal op de vloer kan staan, ben ik daar mee gestart, samen met Dave.’ Dave: ‘Ik had iedereen kunnen kiezen, maar om die reden heb ik haar inderdaad gekozen. Melissa is bovendien lekker enthousiast en werkt heel precies.’ ‘We moesten acht verschillende opdrachten doorlopen, op de drie werkplekken die we hebben,’ vervolgt Melissa. ‘Ik wist op al die werkplekken wat ik moest doen, maar nu ging ik bewust over alles nadenken. Hoe strip ik een stoel? Wat doe ik bij het steamen? Hoe neem ik ijzer onder handen? Het is een automatisme hoe je die handelingen verricht, juist omdat je het zo vaak doet. Door dit traject ging ik er anders tegenaan kijken. Bewuster. Voor elke opdracht kreeg ik een cijfer, van 1 t/m 4. Bij een 4 beheerste ik het goed; bij een 2 of 3 moest ik terug naar de opdracht en bespraken we hoe we dat cijfer omhoog konden krijgen. Altijd in goed overleg met Dave. Het was leerzaam voor ons allebei.’ Dave: ‘Dat was het zeker. Je gaat anders kijken naar hoe collega’s hun werk uitvoeren. Het gaf mij vooral inzicht hoe het efficiënter kon. Wij zijn een bedrijf dat aan het eind van de dag moet leveren, dus snelheid is een belangrijke factor. Het was een interessant traject.’

Iedereen in zijn waarde

‘Wat ik zo mooi aan Kersten vind, is dat iedereen hier in zijn waarde wordt gelaten. En dat er wordt gekeken naar ieders kunnen. Op een aantal werkplekken is geen werkdruk. Eigenlijk alleen bij het strippen van de stoelen. Daar sta ik minder graag.’ Dave vult aan: ‘Het strippen van de stoelen levert de meeste druk, omdat die door moeten. Als een ijzeren onderdeel vandaag niet lukt, dan komt het morgen. En jij vindt dat werk ook leuk om te doen. Sterker nog: je bent de enige die ijzer het leukste vindt!’ Melissa: ‘Ja, en ik vind het ook zo’n lekker hoekje. Je staat met je rug naar de hal toe. Zo kan ik me afzonderen van de rest en voelt het een beetje alsof ik mijn eigen winkeltje heb. Af en toe krijg ik dan een vraag bij het bamiluik.’ Lachend: ‘Dat is het venster in het raam waar ik sta, dat noemen we zo. “Melis, heb jij een armlegger voor me, want de bak is leeg!” Af en toe komt er een collega langs, en dan geef ik het onderdeel zo hop door het luikje aan ze mee.’

Melissa’s vrije tijd

‘Ik woon hier in de buurt en kom altijd op de fiets. Ja, ook als het regent. Ik heb nog geen fiets vanuit de fietsplanregeling, maar wie weet, binnenkort. Het Duurzaam Inzetbaarheids-budget dat we krijgen van Kersten, heb ik weleens voor een behandeling bij de schoonheidsspecialiste gebruikt. Dat was ook goed voor mijn rug. Naar de kapper gaan vind ik ook heerlijk. Echt even tijd voor mezelf. In mijn vrije tijd ga ik ook twee keer per week naar de sportschool voor lesjes Zumba en Go-too . Dat laatste is een dansles waar verschillende dansstijlen aan bod komen. Als het weer goed is fotografeer ik graag buiten. Ik heb een spiegelreflexcamera met een niet al te grote lens. En ik maak graag mooie reizen. Zo heb ik Zuid-Afrika bezocht. Mijn ouders zeiden: “Melissa, moet je dat nu wel doen, kan het niet wat dichter bij huis?” Maar het sprak me zo aan, dus ik ben gegaan. Later dat jaar had ik toevallig ook een uitje met mijn patiëntenvereniging. Naar de dierentuin.’ Lachend: ‘Het verschil met wat ik in Afrika had gezien was best groot.’

Al zingend het weekend in

‘Het leukste is bij ons de vrijdagmiddag’, vertelt Dave als we hem vragen naar een grappige anekdote. ‘Na een uurtje of drie, wij hebben dan een schoonmaak waarbij alles aan de kant gaat, zetten we de speakers aan. Spotify op en gaan! De laatste tijd komt er veel Hollandse hoempapamuziek voorbij, maar we luisteren van alles. Een goede sfeer en gezelligheid op de afdeling vind ik belangrijk. Het zorgt ervoor dat mensen met meer plezier werken en gemotiveerder zijn. Eens in de zoveel tijd wordt het Kersten-personeelsfeest georganiseerd. Melissa en ik komen altijd. En dan is er nog de bbq, die we op onze vestiging organiseren. Ons team is vrij nieuw, misschien een goeie reden om weer eens een avondje wokken in te plannen.’ Lachend: ‘Ik weet nu al dat Melissa er sowieso bij zal zijn.’

 

Misschien ook interessant

Succesvolle samenwerking met De Binnenbaan

Kersten Hulpmiddelen en Werkbedrijf De Binnenbaan zijn in april aan de hand van een pilot een samenwerking aangegaan. Dit bevalt van beide kanten zo goed,

LEES MEER >
Nazir-2

Bijzondere mensen & verhalen

Bij Kersten draait het om mensen. Om onze klanten, maar ook om onze eigen mensen. Iedereen heeft een eigen verhaal, allemaal bijzonder. Op onze nieuwspagina

LEES MEER >
Ambassadeursgala 16-5-22 tegel 1

Beste leerbedrijf sector entree

Tijdens het ambassadeursgala van SBB maakte Minister Robbert Dijkgraaf van OCW bekend wie het overall beste leerbedrijf en de beste praktijkopleider zijn voor “dit is

LEES MEER >

Het Poelsplein: kleinschalige zorg, grote impact

Het Poelsplein is een kleinschalig woon- en zorghuis voor mensen met dementie. Wonen en zorgen sluiten er op een prachtige manier aan op de belevingswereld van de bewoners. Ook partners van de bewoners zijn in Het Poelsplein meer dan welkom.

Het Poelsplein: kleinschalige zorg, grote impact

Geschreven door: Daan

Datum: 22-11-2023

‘We zijn een echt familiebedrijf,’ vertelt Rick Wilms. ‘Ik werk samen met mijn vrouw Maartje en haar ouders Peter en Hélène. Maartje en Hélène zijn gepassioneerde zorgprofessionals. Zij hebben altijd in de zorg gewerkt en hebben een hart voor dit werk en in het bijzonder voor mensen met dementie. Nog steeds staan ze zelf op de werkvloer. Peter heeft de afgelopen vijfenveertig jaar in diverse leidinggevende functies in de Nederlandse zorgsector gewerkt. Ik durf hem absoluut een pionier te noemen. De manier waarop hij de gezamenlijke droom met Hélène en Maartje werkelijkheid heeft laten worden, en dit project voor elkaar heeft gebokst, is bewonderenswaardig.’

Dromen, durven, doen

Het begon dus met een droom. Met een wens om het anders te doen. ‘Peter zag een aanzienlijke toename van de bureaucratie in de zorgsector. Er werd steeds meer gewerkt vanuit protocollen en regels, in plaats van elkaar de vraag te stellen wat mensen die zorgbehoevend zijn nu echt nodig hebben. Hij was ervan overtuigd dat het anders kon. Simpeler. Toen hij in zijn vrije tijd een hospice opzette ondervond hij bovendien hoe belangrijk het is als mensen zich ergens thuis voelen. Ook Maartje en Hélène zagen in hun dagelijkse werk zoveel dingen die ze graag anders wilden aanpakken. En zo werd het zaadje om een eigen zorglocatie te beginnen geplant.’

Anders dan anders

‘In Het Poelsplein doen wij een aantal dingen anders. Zo bieden we stellen de mogelijkheid om bij elkaar te blijven wonen. We hebben 32 appartementen en 40 bewoners. Dat betekent dat er acht stellen bij ons wonen. Vaak hebben zij beiden een zorgindicatie, al is dat niet in alle gevallen zo. Als je weet dat samenwonen in 95% van de zorginstellingen niet mogelijk is, is dat dus heel bijzonder. Gek eigenlijk, want hoe cru is het om echtparen die 40, 50 jaar of misschien zelfs langer bij elkaar zijn geweest uit elkaar te halen? Dan zijn er nog de grotere (woon)ruimtes, de manier waarop we drie keer per dag vers koken, hoe onze tuin is aangelegd, het grote aantal vrijwilligers dat bij ons werkt… Omdat we met kleine regionale partijen samenwerken, het liefste in ons dorp en de regio, maakt dat we midden in de samenleving staan. Dit soort samenwerkingen sluiten bovendien goed aan bij onze maat en maakt dat de lijntjes kort zijn, en het contact persoonlijk is.’

Kwaliteit van leven

‘Zorginstellingen zijn vaak logge organisaties geworden, waarbij heel veel regeltjes en bedrijfsprocessen er meestal toe leiden dat de bewoners in het ritme van de organisatie mee moeten gaan, in plaats van andersom. Uitgaan van wat mensen willen en kunnen, kan daardoor ver te zoeken zijn. Dat komt onder meer omdat er binnen die organisaties veel zorggeld gaat naar facilitaire afdelingen als HR, IT en een tal van beleidsmedewerkers. Die hoge overheadkosten resulteren automatisch in minder handen aan het bed. En ja, dan kan het zo zijn dat een zorgprofessional soms al om 19 uur ‘s avonds moet beginnen met het in bed leggen van de eerste bewoners. Bij Het Poelsplein vormen we een directie van vier. Hierdoor is er veel ruimte om zorg op de vloer in te kopen. Ook ‘s avonds. Het betekent dat bewoners bijvoorbeeld zelf kunnen aangeven hoe laat zij willen gaan slapen. In bepaalde situaties kan het zelfs zo zijn dat de nachtdienst iemand naar bed brengt. Meer mensen op de vloer betekent ook meer tijd om naast het leveren van goede zorg een wandeling met bewoners te maken of samen een spelletje te doen. De kwaliteit van het leven van bewoners gaat hierdoor omhoog, en dat geldt net zozeer voor het werkplezier van onze mensen op de vloer. Steeds stellen we elkaar bij het nemen van een nieuwe beslissing dan ook de vraag: wat schiet de bewoner, medewerker of vrijwilliger ermee op? Is het in zijn of haar belang? Als we dat niet goed naar elkaar kunnen uitleggen, doen we het niet.’

Een wereld van verschil

‘Door het scheiden van wonen en zorg, kun je zeggen dat de mensen in principe nog thuis wonen. Hierdoor verkregen we hulpmiddelen op drie verschillende manieren. De eerste manier was via de Wmo, waarbij we afhankelijk waren van de hulpmiddelenleverancier in onze gemeente. Daarnaast kwamen hulpmiddelen via de zorgverzekering binnen. Dit ging veelal om bedden en kleine hulpmiddelen. Tot slot waren er bewoners die hun eigen hoog-laagbed hadden, of gewoon een boxspring. Die laatste bedden hadden als nadeel dat onze medewerkers niet ergonomisch verantwoord konden werken, omdat zo’n bed niet in hoogte verstelbaar is. Het meest storende was echter het contact met de betreffend Wmo-hulpmiddelenleverancier. Wilde je iets regelen, dan stond je een half uur in de wacht bij een callcenter. Voor mij was het dan ook snel duidelijk: uniformiteit in ons hulpmiddelenaanbod is hard nodig, als ook een partij die naast bedden andere hulpmiddelen kan leveren en waarmee het makkelijk en snel schakelen is. Op dat moment had ik tien verschillende bedrijven kunnen gaan aanschrijven. Maar dat is niet logisch. En dus vroegen we op de vloer: met welke hulpmiddelenleveranciers heb je goede ervaring? Bijna iedereen noemde Kersten. Kersten voelde voor ons vanaf het eerste gesprek in alle opzichten goed. Binnen een mum van tijd leverden ze ons zo’n 25 bedden en sinds deze week zijn er 32 multifunctionele stoelen voor alle badkamers in gebruik. Dat Kersten Hulpmiddelen goede producten levert is een feit, maar het echte verschil zit hem voor mij in hun service, de vaste aanspreekpunten en de korte lijntjes. Het is een wereld van verschil.’

We doen het echt samen

‘Een tekenend voorbeeld van onze samenwerking is een bewoonster met groot valgevaar. Ze zou een nieuw bed krijgen, maar dat bed bleek niet in de lift te passen. En deze mevrouw woonde op de tweede verdieping. Uiteindelijk hebben heel wat techneuten van Kersten zich ermee bemoeid. Aan het einde van de dag stond er tijdelijk een ander bed en was er een dusdanige constructie gebouwd zodat deze mevrouw veilig kon gaan slapen. Vraag me niet hoe ze dat hebben gedaan, maar ik voel dat er een verantwoordelijkheidsgevoel is. En dat we het samen doen. Het zijn de kleine dingen die een groot verschil maken. Ja, het gevoel van onze medewerkers waarom we Kersten moesten contacten wordt in alles bevestigd door hoe het nu loopt. We zijn ontzettend tevreden.’

Scheiding van wonen en zorg

‘De wereld van bejaardentehuizen heeft al geruime tijd plaatsgemaakt voor verzorgingstehuizen. Daar ga je wonen, en dat kost een bepaald bedrag dat door het zorgkantoor aan de betreffende instelling wordt betaald. Daarnaast betaalt elke bewoner een eigen bijdrage. Bij ons ligt dat anders, omdat wij wonen en zorg scheiden. Onze bewoners huren een appartement bij ons en betalen een x-bedrag aan servicekosten voor eten, drinken, elektra, water… De zorg wordt vervolgens geheel vanuit de Wlz (red. Wet Langdurige Zorg) betaald. In de praktijk zie je dat deze constructie iets voordeliger is voor mensen met een kleine portemonnee, omdat de huur van deze groep onder de huursubsidiegrens zit. Voor bewoners met meer budget, biedt het Poelsplein de mogelijkheid om een wat groter appartement te huren. Deze optie kan net iets duurder uitvallen ten opzichte van de eigen bijdrage die men in een traditioneel verzorgingstehuis zou betalen. Op deze manier is Het Poelsplein toegankelijk voor iedereen. Overheid en zorgkantoren sturen steeds meer op VPT (Volledig Pakket Thuis), oftewel wonen en zorg scheiden, omdat bij deze variant de zorgvragers een bijdrage leveren aan het wonen. Deze vorm is daardoor goedkoper dan de traditionele WLZ-financiering.

Verdubbeling aantal dementerenden

Ook in de gemeente Peel en Maas zal het aantal dementiepatiënten vanwege de vergrijzing de komende jaren flink toenemen. Volgens cijfers van Alzheimer Nederland woonden er in 2015 in totaal 680 mensen met dementie in de gemeente Peel en Maas. Naar verwachting zullen dat in 2040 maar liefst 1200 personen zijn. ‘We hebben nu al enorme wachtlijsten,’ vervolgt Rick. ‘Dat is schrijnend. En dan is er ook nog het personeelstekort dat alleen maar groter zal worden. Wij hopen dat we daar op een later moment tegenaan zullen lopen, want we hebben binnen een mum van tijd zo’n 60 personeelsleden aan ons weten te binden die net als wij passie voor hun werk hebben en zich kunnen vinden in onze visie. Daar zijn we trots op, al zullen we vanwege de vergrijzing en langere levensverwachting op een zeker moment ook tegen dit probleem aanlopen. Dat maakt de urgentie om mee te gaan met technische ontwikkelingen groter, want het is een feit dat we met minder mensen hetzelfde werk moeten verrichten. We zullen echter alleen ja zeggen tegen een bepaalde oplossing of innovatie als die daadwerkelijk aansluit bij de belevingswereld van onze mensen. En persoonlijk contact zal altijd voorop blijven staan.’

Kansen

‘In het huidige zorglandschap is er veel ruimte voor zorgondernemers om het op een andere manier te doen dan de grote en loggere zorgorganisaties. Beter inspelen op de behoefte van bewoners, of er nu sprake is van dementie of een ander ziektebeeld, is hard nodig. Zoals het in huis nemen van partners van cliënten. Eigenlijk heel logisch, maar anno 2023 nog zeer ongebruikelijk. Bovendien heeft het bieden van zorg waarbij er écht ruimte en aandacht is voor het welzijn van cliënten, als bijkomend effect dat je medewerkers met een zorghart aantrekt. Dat is in tijden van schaarste geen overbodige luxe. Daarnaast vinden we dat er een rol voor ons is weggelegd als het gaat om inclusiviteit in de regio. Zo komt er deze week een nieuwe mevrouw bij ons wonen met een niet-Nederlandse achtergrond. Dat vinden we spannend, want dat is voor ons nieuw. Wat zijn haar gewoontes? En zal ze op een zeker moment terugvallen op haar moedertaal? Toch laten we ons hier niet van weerhouden en kijken we wat we kunnen doen om diegene te helpen. Zij verdient net zo hard een goede plek als ieder ander en Het Poelsplein is het huis van de mogelijkheden.’

Misschien ook interessant

hulpmiddelenwebshop op maat

Hulpmiddelenwebshop op maat voor zorginstellingen

Met een hulpmiddelenwebshop op maat bespaart menig zorginstelling veel tijd. Ook heeft de webshop als belangrijk ander voordeel dat er meer grip op het hulpmiddelenbestand

LEES MEER >

Samenwerking IJsselheem

In februari hebben IJsselheem en Kersten Hulpmiddelen  een vernieuwd contract ondertekend. Een belangrijk speerpunt van de samenwerking is de doorontwikkeling van hulpmiddelen die de regie

LEES MEER >
Samenwerking Ergotherapeuten Kersten Ouderenzorg

Ergotherapeut ouderenzorg in hart en nieren

Werken met oudere mensen wordt zwaar onderschat. Terwijl als je ergens een verschil kan maken is het wel bij deze kwetsbare doelgroep. Niet altijd makkelijk

LEES MEER >

Een lans breken voor goede palliatieve zorg

Als voorzitter van de expertgroep palliatieve zorg binnen KwadrantGroep wil Iemie Visser een lans breken voor goede palliatieve zorg. Haar ruime ervaring in het werkveld als palliatief zorgverpleegkundige vormt daarbij het vertrekpunt. Wat komt er volgens haar bij menswaardige palliatieve zorg kijken? En waarom is deze zorgvorm zo belangrijk?

 

Een lans breken voor goede palliatieve zorg

Geschreven door: Yasmin

Datum: 10-09-2023

‘Op dit moment zijn we druk bezig om de expertgroep palliatieve zorg binnen KwadrantGroep vorm te geven,’ begint Iemie enthousiast. ‘KwadrantGroep biedt in Friesland een totaalpakket aan ouderenzorg, ondersteuning en behandeling; zowel intramuraal als extramuraal. Straks zullen 16 medewerkers ieder 8 uur per week gaan besteden aan palliatieve zorg. Het idee is dat zij coaching on the job gaan doen, en soms ook in moeilijke situaties meekijken wat er anders of beter kan. De komende tijd staat in het teken van kijken wat er nodig is om deze expertgroep goed te laten draaien. Dat betekent ook dat we onderzoeken welke scholing welkom is, en dat we een evaluatie binnen de gehele KwadrantGroep gaan doen om te onderzoeken hoe de kwaliteit van de palliatieve zorg ervoor staat.’

Ervaring in de wijk 

‘Als verpleegkundige kom ik bij veel mensen thuis. Ik bezoek mensen die heel erg ziek zijn en bespreek hoe zij hun laatste tijd willen besteden. Problemen waar ze tegenaan lopen komen dan ook aan bod. In het algemeen merk ik dat mensen mondiger zijn geworden. Ze weten beter wat ze willen en houden de regie graag zoveel mogelijk in eigen hand. Tegelijkertijd zie ik hier in Friesland dat mensen het vaak nog heel lastig vinden om over de dood te praten. Door oprechte aandacht aan de cliënt te besteden en er samen voor te gaan zitten, ontstaat er toch ruimte om gevoelens te uiten. Iedereen die gaat sterven is ergens bang voor. Het kan veel rust geven om die angst bespreekbaar te maken. En weg te nemen. De gesprekstechnieken die tijdens mijn opleidingen aan bod zijn gekomen helpen me daarbij.’ 

Gewoon overlijden  

‘Veel mensen hebben het idee dat ze moeten kiezen tussen sedatie of euthanasie. Doodgaan wordt erg gemedicaliseerd. Het lijkt sowieso een beetje alsof de dood maakbaar is geworden. Onze wereld is maakbaar, dus is de dood dat ook, is vaak de opvatting. Gewoon overlijden, onder goede begeleiding, kan ook nog. Dat vergeten mensen vaak. Nee, medicatie is zeker niet altijd nodig. Medicatie is er als het echt niet anders kan. Als je goede voorlichting geeft en ervoor zorgt dat mensen begrijpen wat er in hun lichaam aan de hand is, kun je hen dat laten inzien.’

Buiten de kaders denken 

‘Vroeger gingen mensen langzaam achteruit en overleden ze op een gegeven moment. Tegenwoordig is er sprake van late zorg. Dat betekent dat het vaak hectisch is op het moment dat iemand de diagnose krijgt niet meer beter te worden. Zo iemand is dan al heel ziek en komt snel te overlijden. Wij pleiten ervoor om mensen veel eerder in beeld te krijgen, zodat je weet wat voor zorg er nodig is. Vanaf dat moment wil je graag betrokken worden en de ruimte hebben om tijdig met diegene en zijn of haar naasten het gesprek aan te gaan. Korte lijntjes met het ziekenhuis en/of de huisarts zijn dan noodzakelijk. En dat gaat verder dan enkel en alleen op medisch vlak. Samenwerking in de regio is hard nodig. Een mooi voorbeeld daarvan is de samenwerking met Kersten, die supersnel levert wat je nodig hebt. Ook is buiten de kaders denken nodig. Juist bij palliatieve zorg, omdat je niet altijd volgens protocol kan werken en situaties vaak om een ad-hoc aanpak vragen. Het is heel belangrijk dat je er met elkaar voor staat op zo’n moment. Alle zorgprofessionals bij elkaar.’

Snelheid is key

Palliatieve zorg vraagt veel van alle betrokkenen. Hoe kunnen hulpmiddelen hierin ondersteunen? En waar zijn zorgprofessionals als Iemie bij gebaat? ‘Bij snelheid en korte lijntjes,’ antwoordt Iemie beslist. ‘Meteen de juiste middelen voorhanden hebben is ontzettend belangrijk. We hebben nu met jullie een terminaal pakket afgesproken. Daarin zit een goed anti- decubitus matras, een hooglaagbed, een bedtafel, glijlaken, postoel… Het werkt fantastisch. Met dit pakket kunnen we los, om het maar even oneerbiedig te zeggen. Waar we nu nog tegenaan lopen, in het algemeen, zijn kleine middelen. Dan missen we bijvoorbeeld een specifiek naaldje. We zijn op dit moment aan het kijken of we daar ook een box voor kunnen samenstellen.’

Je kan het maar één keer goed doen
‘Goede palliatieve zorg is heel belangrijk. Want je kan het maar één keer goed doen. Allereerst kan palliatieve zorg voor degene die gaat overlijden deze periode aanzienlijk verlichten. Sterker nog: als je de kans krijgt om het leven mooi af te ronden, kan het zelfs een heel waardevolle periode zijn. Zo had ik vorige week een cliënt wiens lijf aangaf niet meer te willen eten en drinken. Hij zag dat voor zijn geloof echter niet zitten. Ik heb toen uitgelegd dat zijn lichaam het niet meer tot zich kan nemen, en dat hij daarom stervende was. Begrijpen wat er met je gebeurt is in deze fase erg belangrijk. Er ontstond toen meer begrip, en rust. Dat is sowieso erg belangrijk, het creëren van rust en ruimte. Ik heb toen ook mogen zien hoe hij reflecteerde op zijn eigen leven. Hij gaf, omringd door zijn kinderen, toe dat hij niet altijd makkelijk is geweest, en dat hij het tegenover hen graag anders had gedaan. Dat was voor zijn kinderen een bijzonder waardevol moment. Het effect van goede palliatieve zorg werkt dus door op de nabestaanden. Het helpt in de verwerking als een dierbare op een goede manier het leven heeft verlaten, en als er onuitgesproken woorden met elkaar zijn gedeeld.’

Wat kan er wél

‘Wij maken in ons werk binnen KwadrantGroep veel mee. Verdrietige, mooie maar ook gekke dingen. Zo had ik van de week iemand die op reis wilde met zijn camper. Deze cliënt had longkanker en was ongeneeslijk ziek. Hij wilde door Europa gaan rijden en had alles verkocht. Maar toen brak hij een knie en kwam hij vast te zitten in zijn camper. We hebben vervolgens een hospice geregeld, vlak bij een natuurcamping, waar de voorzieningen goed waren. Ja, je moet flexibel zijn. Jezelf afvragen: wat is er wél mogelijk? Want een hele hoop kan niet meer, maar wat kan er nog wel? Daar draait het om in de palliatieve zorg. Daarin hebben we als zorgverleners een belangrijke rol te vervullen. Want als je weet waar iemand zijn hoop en kracht uithaalt, kunnen wij daar rekening mee houden.’

Palliatieve zorg over vijf jaar 

‘Mensen krijgen nu nog vaak te horen: “u gaat dood en we kunnen niets meer voor u doen.” Mijn wens is dat dit over 5 jaar niet meer gebeurd. Ik hoop dat iedereen die tegen die tijd de diagnose heeft gekregen dat hij of zij niet meer beter wordt, een netwerk van artsen, verpleegkundigen en naasten om zich heen heeft staan die op zo’n manier met elkaar samenwerken dat alles om die patiënt heen goed geregeld is. Dat zit hem ook in een proactief zorgplan dat in het ziekenhuis wordt opgesteld, en dat door de huisarts en de verpleging thuis te lezen is. Ik hoop ook dat de kwaliteit van de zorg over een paar jaar zo geregeld is dat mensen in een warme en vertrouwde omgeving overlijden, als dat hun wens is. Nu is het zo dat een derde van alle mensen die thuis willen overlijden, toch in het ziekenhuis overlijden. Omdat dingen in ons land simpelweg niet goed geregeld zijn. En dat hoeft niet! Met beter overleg kun je dit voorkomen.’

Een optimist

‘Of ik desondanks optimistisch ben? Jazeker. Afgelopen donderdag bezocht ik een congres voor palliatieve zorg, waar duizend mensen uit hele land op af waren gekomen. Allemaal collega’s die zich vol willen inzetten voor goede palliatieve zorg. Ook is het positief dat we palliatieve zorg landelijk op de kaart zetten. Natuurlijk helpt dat. Neem de overheidscampagne ‘Ongeneeslijk, maar niet uitbehandeld.’ Uitbehandeld ben je immers pas als je dood bent. Wij gaan zelfs nog een stap verder. We willen met zijn allen palliatieve zorg niet alleen op de kaart zetten, maar ervoor zorgen dat deze vorm van zorg veel beter wordt.’

Dit is waar het om draait 

‘Kersten staat voor mij voor korte lijntjes en snelle actie. En dat is waar het in de zorg om draait: om actie. Als ik jullie bel weet ik dat het goed geregeld wordt. Dat is wel wat anders dan ergens een uur in de wacht staan om een hooglaagbed aan te vragen. Of dat je een aanvraag via internet doet, en dat je vervolgens niets meer hoort. Bereikbaarheid, ook in het weekend, is minstens zo belangrijk. Laatst had ik met spoed een bed voor een cliënt nodig. Drie kwartier later belde Kersten aan en stond het bed in de woonkamer. Dát is goede palliatieve zorg. Iedereen die meewerkt, en met elkaar samenwerkt. Ja, daar draait het om.’

Misschien ook interessant

hulpmiddelenwebshop op maat

Hulpmiddelenwebshop op maat voor zorginstellingen

Met een hulpmiddelenwebshop op maat bespaart menig zorginstelling veel tijd. Ook heeft de webshop als belangrijk ander voordeel dat er meer grip op het hulpmiddelenbestand

LEES MEER >
veertje Kersten

NIEUW: ondersteuning bij palliatieve zorg

In een tijd waarin mensen steeds vaker regie nemen over de manier waarop zij hun laatste levensfase willen doorbrengen, neemt ook de vraag aan palliatieve

LEES MEER >
In gesprek met Buurtzorg - Atsje - tegel

In gesprek met Buurtzorg

Buurtzorg is een thuiszorgorganisatie die met kleine zelfsturende teams zorg levert aan huis. Sinds 2 jaar werkt Kersten Hulpmiddelen samen met Buurtzorg, waar Atsje Bouma

LEES MEER >

Een hart van goud én een hart voor de zaak

Soms heb je van die mensen die opvallen. Door wie ze zijn, of door de manier waarop ze iets doen. Rommie Grendel is zo iemand. Als medewerker reiniging laat ze zelfs bijna afgeschreven Wmo-hulpmiddelen er weer als-nieuw uitzien.

Interview Rommie Grendel

Geschreven door: Yasmin

Datum: 27-06-2023

‘Ik ben een rasechte Leeuwarder en kan niet heel goed Fries,’ vertelt Rommie. ‘Wij praten altijd Leeuwarders. Ik heb zelfs weleens moeite om het dialect In Burgum te verstaan, terwijl Burgum maar 20 kilometer verderop ligt. In Kerstens vestiging in Burgum werk ik op de schoonmaak, bij reconditionering. Alle hulpmiddelen die vanuit de Wmo binnenkomen maak ik weer mooi en schoon: van scootmobielen tot douchestoelen. Soms komt er spul binnen waarvan je denkt: waar moet ik beginnen? Zo was er laatst een oud model scootmobiel. Je zou hem bijna hebben afgeschreven, maar ik heb hem onder handen genomen. Na afloop wisten mijn collega’s niet wat ze zagen.’ Mieke, collega van Rommie, vult aan: ‘Hij had niet misstaan in een scootermuseum.’

Handen als gereedschap  
‘Reiniging is helemaal mijn straatje, maar als ik bij ben met de schoonmaak help ik mee op de technische dienst. Als ik tijdens het schoonmaken iets zie dat kapot is en wat ik zelf kan repareren, neem ik dat ook gelijk mee. Anders moet een hulpmiddel weer naar de monteur, dus dat scheelt. Als het moet, en ik heb de tijd, maak ik ook het pand schoon. Even de planken in het magazijn poetsen bijvoorbeeld. Ja, mijn handen zijn mijn gereedschap en ik pak graag aan. Letterlijk en figuurlijk. Ik haal hulpmiddelen helemaal uit elkaar, zoals scootmobielen. Accu’s til ik eruit, eventueel andere onderdelen. En overal gaat een doekje overheen. Rolstoelen zijn het makkelijkste schoon te maken. Ze zijn licht en je bent behoorlijk snel klaar. Scootmobielen zijn zwaarder, al is de combinatie juist leuk. Het voelt soms een beetje alsof ik mijn eigen toko draai. ik voel me verantwoordelijk voor deze plek. Daarom pas ik bijvoorbeeld ook de ruimte waarin ik werk aan, als ik daardoor net wat prettiger kan werken. Ik bevestig dan een haakje, of maak zelf een handvat om beter te kunnen werken.’

Eerste vrouwelijke techneut bij KPN  
Mijn vader had een eigen bedrijf. Hij zat in de metaalbewerking en maakte ook r.v.s. scheepsbeslag. Ik was nog een ukkepuk en kwam vaak bij hem in de werkplaats om te zien wat hij allemaal deed. Heel interessant vond ik het. Toch ik koos voor een totaal andere richting: de huishoudschool. Nadat ik daarmee klaar was ging ik bij KPN aan de slag. Ik zat op kantoor en was in de weer met Kaartenbakjes, werkorders alles met pen, computers waren er toen nog niet, maar ik vond het saai. Stil zitten is niks voor mij, ik ben een echte doener. Ik heb toen tegen mijn manager gezegd dat ik liever iets met mijn handen doe. Nadat mijn contract afliep mocht ik in de kantine aan de slag. Niet lang daarna hoorde ik dat een man die verantwoordelijk was voor het onderhoud van de kabelkasten met pensioen ging. Mijn zwager attendeerde mij erop, hij werkte ook bij KPN en vond het echt iets voor mij. “Je bent superhandig, dat kan jij wel!” Ik twijfelde en vond het spannend, maar heb toch gesolliciteerd. Met succes, want ik werd als eerste vrouwelijke technische medewerker aangenomen. Ik gaf alle kabelkasten, en dat waren er een hele hoop, een onderhoudsbeurt. Zowel van binnen als van buiten. Toen er een keer een delegatie vanuit het hoofdkantoor in Den Haag langskwam zeiden ze: “het lijken wel paleizen!” Lachend: ‘Het leverde me een etentje met de directeur op.’ 

Van kabelkasten naar rolstoelen
‘Met de komst van glasvezel verdween mijn baan op een zeker moment. Toen zag ik dat ze een schoonmaker zochten bij het Hulpmiddelencentrum. Of ik bereid was om naar Heerenveen te komen? Ja, dat was ik. Na een dagje proefwerken mocht ik meteen beginnen. Ik heb daar 11 jaar in de schoonmaak gewerkt, tot het faillissement in 2020.’ Kersten wilde zoveel mogelijk mensen overnemen van het Hulpmiddelencentrum en had Mieke vanuit Kersten bij het gesprek met Rommie betrokken. Mieke: ‘We hadden een half uur de tijd voor een eerste kennismaking. Ik merkte direct dat Rommie qua intrinsieke motivatie en gedrevenheid er één uit duizenden was. Rommie was erg nerveus, maar ik wist al snel: haar gaan we werk geven.’ 

Hart voor de zaak  
Gerrit is Rommies supervisor. Hij is erg tevreden over haar inzet en manier van werken. Ze levert 300% kwaliteit en is snel en vakbekwaam. Door haar zorgvuldigheid en extra service is er bovendien meer zicht op de staat van een hulpmiddel én wordt er gelijk een stukje preventief onderhoud verricht. De vestiging Burgum scoort heel hoog in hoe een hulpmiddel bij een cliënt wordt afgeleverd. Dat is te zien in het tevredenheidsonderzoek dat zij uitvoeren. ‘Is er een reparatie voor een klant en hoeven we eigenlijk alleen te repareren?’ vervolgt Rommie. ‘Ik maak het hulpmiddel dan toch ook schoon. Dat is een leuke extra. Mijn karakter is dat ik het te goed wil doen. Ik ben heel precies. Daarom vind ik het ook zo fijn om mijn eigen ding te doen. Schuifdeur dicht, radiootje aan… Ik heb het idee dat ik mijn eigen kwaliteit kan nastreven als ik alleen ben. Het mooiste compliment dat ik ooit kreeg? Dat was van Gerrit. “Rommie, ik weet niet hoe jij het doet, maar je bent goud waard voor Kersten.” Dat vergeet ik niet snel.’

Kersten als tweede thuis
‘Ik werk heel zelfstandig en vind het heerlijk om alleen te werken. Al ben ik blij dat ik leuke collega’s om me heen heb. Ik word omringd door mannen en daar kan ik goed mee overweg. Ja, de sfeer op de vloer is goed. Ik heb het gevoel dat ik hier mezelf kan zijn. En ik kan tegen grapjes. Ik maak ook grapjes terug. Als ik mezelf vergelijk met hoe ik hier in het begin zat, ben ik wel wat losser geworden. Mijn werk staat voor mij op nummer één, het is mijn tweede thuis. Vrije dagen neem ik op als het rustiger in de reiniging is. En op andere dagen werk ik dan net een tandje harder.’ 

Rommies vrije tijd 
Wat Rommie in haar vrije tijd het liefste doet? ‘Ik maak graag foto’s, van dieren bijvoorbeeld. Fotografie is mijn hobby. Filmpjes maken trouwens ook. Zo heb ik van het duurzaam inzetbaarheidsbudget (DI, red.) software gekocht. Ik ben graag in de natuur en zorg voor de mensen en de dieren om mij heen. Zo heb ik een egel, een zwerfkat en sinds kort ook twaalf babyratjes die rondom mijn huis lopen. Ik probeer die ratjes op allerlei creatieve manieren weg te krijgen. Daar kom ik zelfs ‘s nachts mijn bed voor uit. Vliegt er een duif voorbij en strand die? Dan knap ik hem ook op.’ 

Meer waardering
‘Ik heb het goed naar mijn zin bij Kersten. Ik denk ook dat Kersten met de jaren iets veranderd is, ten positieve. Onze directeur komt af en toe langs, Mieke bezoekt onze vestiging eens in de zoveel tijd… En uitjes als een stamppotbuffet in januari of een zomer BBQ vind ik ook leuk. Het lijkt alsof er meer waardering is voor het werk dat we doen. Natuurlijk, je moet zelf wat van je werk maken, in eerste instantie voor jezelf, vervolgens voor en met elkaar. Een menselijke benadering van mijn werkgever vind ik echter belangrijk, en waardering voor het werk dat er wordt gedaan hoort daar ook bij.’ Mieke vult aan: ‘Dat ben ik met je eens. Bovendien: veel mensen geven af op schoonmaak, maar het werk is zo belangrijk. Ik zeg weleens: als de toiletten niet schoon zijn begint er eerder iemand te miepen dan als de directeur er niet is. Daarmee wil ik de medewerkers van de reiniging een extra compliment en waardering geven.’ 

 

Misschien ook interessant

Wmo Gemeente Delft

Kersten nieuwe Wmo leverancier Delft!

Vanaf 1 april 2024 zijn wij een van de twee leveranciers van Wmo-hulpmiddelen in de gemeente Delft. We kijken ernaar uit om de inwoners van

LEES MEER >

“Meedenken in oplossingen en snelheid zijn sleutelwoorden.”

Celina Boogaard, een ergotherapeut bij Zorggroep Maas & Waal, bespreekt haar ervaringen, waaronder de overstap naar Kersten Hulpmiddelen voor efficiëntere zorgprocessen. Ze benadrukt het belang

LEES MEER >
Samenwerking Ergotherapeuten Kersten Ouderenzorg

In gesprek met ergotherapeuten Linda en Chantal

Linda en Chantal, ergotherapeuten bij SZR, waarderen de diversiteit van hun werk in de Wlz en de eerste lijn. Ze werken graag met Kersten Hulpmiddelen

LEES MEER >

‘Hulpmiddelen kunnen zoveel verlichting bieden’

Kevin heeft een stofwisselingsziekte, ook wel metabole ziekte genoemd, waardoor zijn lichaam snel aftakelt. ‘De categorie van de variant die hij heeft, daar wil je niet invallen. Want dan weet je; mijn kind gaat niet volwassen worden.’

Het verhaal van Kevin

Geschreven door: Yasmin

Datum: 21-03-2023

We spreken Karen Bosma, de moeder van Kevin. Omdat Kevin niet meer kan praten, doet zijn moeder dat namens hem. ‘De metabole ziekte die Kevin heeft is agressief van vorm. Bovendien heeft hij dystonie, waardoor zijn spieren niet goed werken. Je lichaam maakt dan langzame, draaiende bewegingen zonder dat je dat wil, maar ook abnormale vervormingen van één of meer lichaamsdelen horen bij dit ziektebeeld. Zo zijn Kevins armen en benen verdraaid en vervormd, en zit de dystonie ook in zijn ogen, hoofd en mond.’ 

De diagnose 
‘We zijn erachter gekomen toen Kevin negen jaar was. Hij struikelde vaak en dingen als bijvoorbeeld lezen leken hem niet goed te lukken. Niemand kon er een vinger op leggen wat het precies was. Tot de diagnose, op die ene dag. De gemiddelde levensverwachting van kinderen met deze ziekte is twaalf tot vijftien jaar. Kevin is een paar weken terug zestien geworden. We hebben het heel uitgebreid gevierd.’ 

Een luie stoel 
‘N
a de diagnose kreeg Kevin een vrij simpele rolstoel. Hij kon toen zelf wielen, alleen bij langere stukken had hij soms hulp nodig. Die rolstoel werd een steeds geavanceerdere rolstoel, aangepast aan wat Kevin nog wél kon. Toen op een zeker moment zelf wielen niet meer lukte, kwam er een elektrische rolstoel. Daar heeft hij een hele tijd gebruik van gemaakt, totdat zijn benen gestrekt kwamen te staan, door de dystonie. Hierdoor kon hij de pook van de stoel niet meer bedienen, waardoor we zijn overgegaan op een rolstoel in ligstand. Wij noemen het gekscherend een luie stoel, omdat je erin ligt.’ 

De verlichting van hulpmiddelen
‘Ik
weet het nog goed, de allereerste keer dat we naar Kevins school reden en een specialist op het gebied van hulpmiddelen hem daar had bezocht. Het was een man van de gemeente Uden, Kersten was toen overigens nog niet in beeld. Hij vroeg ons: “Hoe voelen jullie je nu?” “Vraag me dat straks nog maar een keer”, antwoordde ik. Het idee, ons kind in een rolstoel, bezorgde me een knoop in de maag. Maar daar kwam-ie hoor, vrolijk kwetterend, zelf rondcrossend in zijn leenrolstoel, met een glimlach van oor tot oor. Hij was weer die actieve jongen die hij altijd was geweest, zijn weg opnieuw vindend, vastbesloten om zijn zelfstandigheid terug te winnen. Vanaf dat moment hebben we die rolstoel omarmd. We kregen ons kind weer terug. De rolstoel verruimde zijn niet-kunnen. De rolstoelen die Kevin heeft gehad hebben hem heel lang heel veel zelfstandigheid gegeven. Hulpmiddelen kunnen zo ontzettend veel verlichting bieden.’ 

Het belang van goed advies
‘Tu
ssen die eerste rolstoel en Kevins huidige ligstoel is er heel wat veranderd, omdat het ziektebeeld zo grillig is. Mirjam Hofner, onze adviseur die bij Kersten werkt, is in dit traject voor ons ontzettend waardevol geweest. En nog steeds. Ze is continu bezig om een stoel voor Kevin zo aan te passen dat hij toch nog bepaalde dingen zelfstandig kan doen. Op de ELRO, zijn elektrische rolstoel, zaten bijvoorbeeld speciale arm- en beenkussens zodat Kevin toch met zijn benen gestrekt kon zitten. Ook was er een speciale pook zodat hij de stoel zelf kon blijven bedienen. De stoel was kortom helemaal aangepast aan Kevin. We zijn ook nog een tijdje bezig geweest om oogbesturing aan de rolstoel toe te voegen, toen zijn ogen hem in de steek lieten. Op een zeker moment heeft Kevin zelf aangegeven dat hij dat niet wilde. Samen hebben we een manier gevonden om toch te communiceren. Hij helpt gelukkig goed mee; dat koppie van hem is helemaal in orde. Vorige week hebben we de ELRO laten ophalen. Nu heeft Kevin een basic ligstoel; technologie komt er niet meer aan te pas. Er is ontzettend veel op de markt, maar alles wat er is functioneert voor Kevin helaas niet meer.’ 

Steun en toeverlaat
‘Mirjam
 is mijn steun en toeverlaat. Toen de vorige hulpmiddelenleverancier waar zij werkte het financieel niet meer redde, kregen we van de gemeente Uden een aantal opties van leveranciers waaruit we mochten kiezen. We hebben direct gekozen voor daar waar Mirjam zat. Ze belt ons ook af en toe op, bijvoorbeeld als er iets nieuws op de markt is. “Weet je dat dit en dit bestaat?” 

Mensen die met je meedenken zijn zo ontzettend belangrijk als je in een situatie als de onze zit. Wij weten immers niet wat er qua spullen te halen valt. Het eerste dat Mirjam doet als ze bij ons binnen is, is checken hoe het met Kevin gaat. En als ze ons bijvoorbeeld ziet struggelen met een bepaalde handeling, zie je haar kijken en weet je dat ze al in mogelijkheden aan het denken is. Wij hebben door Mirjam zaken aangedragen gekregen waarvan we het bestaan niet afwisten. En als je niet weet dat iets bestaat, heb je het ook niet nodig. Ja, je hebt echt iemand nodig die je vertelt wat er mogelijk is, en wat je kind zou kunnen helpen. Want je wil niets liever dan dat, maar je weet niet wat de opties zijn.’ 

Een goede samenwerking 
‘We
hebben ook een goede ervaring met onze contactpersoon bij de gemeente. Onze Joep, noemen we hem. Hij kent de situatie van Kevin en als er bepaalde dingen zijn schakelt Mirjam direct met hem. “Zal ik even contact met Joep opnemen?” Ik weet dat er dan een handtekening wordt gezet, en dat het zo geregeld is. Dat is superfijn. We hebben ook nooit te maken gehad met wachttijden. Omdat Kevin binnen het half jaar andere hulp nodig heeft, is het heel fijn als er snel geschakeld wordt.” 

Een overstromend glas
We weten dat we aan het einde van het traject staan. Toch hebben we door deze nieuwe ligstoel nog de mogelijkheid om met Kevin dingen te ondernemen en het mooie uit het leven te halen. Kevin is een kind bij wie het glas niet halfvol is; bij hem stroomt het glas over. Hij kijkt naar wat hij kan, in plaats van naar wat hij niet meer kan. Hij is ook zo dankbaar voor alles wat hij nog heeft gekund. Dat is fascinerend om te zien. Van de week zei hij tegen me dat hij bang is voor de dood; hij is angstig dat het niet lang meer zal duren. Desondanks stond hij vanochtend met een grote glimlach op; hij had kerstviering op school en had er zoveel zin in.’ 

 

Kevin is op 7 april 2023 overleden. Hij is 17 jaar geworden. Dit interview is geplaatst in overleg met zijn familie.

Misschien ook interessant

Wmo Gemeente Delft

Kersten nieuwe Wmo leverancier Delft!

Vanaf 1 april 2024 zijn wij een van de twee leveranciers van Wmo-hulpmiddelen in de gemeente Delft. We kijken ernaar uit om de inwoners van

LEES MEER >

“Meedenken in oplossingen en snelheid zijn sleutelwoorden.”

Celina Boogaard, een ergotherapeut bij Zorggroep Maas & Waal, bespreekt haar ervaringen, waaronder de overstap naar Kersten Hulpmiddelen voor efficiëntere zorgprocessen. Ze benadrukt het belang

LEES MEER >
Samenwerking Ergotherapeuten Kersten Ouderenzorg

In gesprek met ergotherapeuten Linda en Chantal

Linda en Chantal, ergotherapeuten bij SZR, waarderen de diversiteit van hun werk in de Wlz en de eerste lijn. Ze werken graag met Kersten Hulpmiddelen

LEES MEER >

‘Ik voel me een zorgondersteunende professional’

Tilliften, rolstoelen, toiletstoelen en ADL-hulpmiddelen: ze zijn onmisbaar in iedere zorginstelling. Inkopers spelen in het faciliteren van deze – en meer – hulpmiddelen een cruciale rol. Liesbeth Konings, concern inkoper bij Proteion, is daar één van. Wat verwacht zij van een zorgleverancier? Met welke uitdagingen heeft ze te maken? En hoe ervaart zij de samenwerking met Kersten?

De inkoop van hulpmiddelen

Geschreven door: Yasmin

Datum: 14-03-2023

‘Als middelgrote zorgorganisatie in Noord- en Midden-Limburg biedt Proteion hoogwaardige zorg en ondersteuning aan haar cliënten, zowel binnen de 10 intramurale locaties als in de thuiszorg. Daarnaast werken we onder meer strategisch samen met 19 zorgondernemers, die particuliere initiatieven in de zorgsector zijn gestart. Sinds 2017 ben ik concern inkoper binnen Proteion. Als afdeling inkoop zorgen we ervoor dat onze zorgmedewerkers de juiste producten kunnen bestellen, tegen de overeengekomen voorwaarden en condities. Wij maken die afspraken met de leveranciers en zijn verantwoordelijk voor contract- en leveranciersmanagement. Daarnaast ben ik binnen inkoop het eerste aanspreekpunt voor zorgondernemers. Zij kunnen eveneens zaken doen met de leveranciers waarmee wij afspraken hebben gemaakt. Waar nodig begeleid en adviseer ik ze daarin. Dat loopt inmiddels als een geoliede machine.’

Mensenwerk 
‘Ik sta niet met mijn handen aan het bed, maar ik werk indirect wel in de zorg. Ja, ik voel me absoluut een zorgondersteunende professional. Als inkoper heb ik degene met de zorgvraag altijd in mijn achterhoofd; ons werk is mensenwerk en wij doen het voor de cliënten. Ik zet me graag vol voor hen in. Is het bijvoorbeeld nodig dat een bepaalde cliënt een specifieke oplossing nodig heeft? Dan neemt de ergocoach van de betreffende locatie met mij contact op en doe ik mijn uiterste best om zijn of haar wens te kunnen realiseren. Naast de cliënt denk ik natuurlijk ook aan onze zorgmedewerkers; zij willen geholpen worden bij hun vragen en uitdagingen. Over de producten die Proteion bij Kersten afneemt heb ik meestal contact met ergocoaches; zij zorgen er onder andere voor dat medewerkers op een zo ergonomisch verantwoord mogelijke manier kunnen werken en zijn vanuit die hoedanigheid betrokken bij de inkoop van bijvoorbeeld tilliften. Ergocoaches zijn mijn aanspreekpunt binnen de locaties en weten me te vinden. Net als Kersten, met wie zij directe lijntjes hebben.’

Korte lijntjes, snel acterend en oplossingsgericht
‘Sinds september 2022 hebben we samen met Kersten een koppeling met de nieuwe webshop gerealiseerd. Hier kunnen medewerkers rechtstreeks producten bestellen. Dit zijn de producten die binnen het Kersten-Proteion-assortiment vallen. Voor ons is dit een grote vooruitgang. Het bespaart ons aan alle kanten tijd en voorkomt een hoop mailverkeer. Niet alleen voor ons als inkopers; maar ook voor zorgmedewerkers en de crediteurenafdeling.

Ik zie Kersten als een partner waar ik echt op kan bouwen. Het is een partij die innovatief is, dat is natuurlijk ook een voorwaarde binnen het huidige zorglandschap. Stilstaan is geen optie. Wat ik daarnaast zelf heel fijn vind is dat de lijntjes kort zijn en dat het contact prettig en informeel is. Ik voel geen enkele drempel om Kersten, en dat is voor mij dan meestal Aike, onze accountmanager, te benaderen. Als er zich een probleem op een locatie voordoet en zorgmedewerkers van Proteion kloppen bij mij aan, neem ik contact op met Kersten en weet ik: het komt in orde. Ik kan van ze op aan, het wordt altijd opgelost. Dat is voor mij erg prettig, en voor de zorgmedewerkers heel belangrijk. Zij moeten immers snel geholpen kunnen worden. Denk bijvoorbeeld aan een zware patiënt die een tillift nodig heeft. Dan bel ik Aike, onze accountmanager, of hij naar de locatie toe kan komen en de situatie ter plekke wil bekijken. Daarna volgt advies en actie, Kersten acteert snel. Bovendien weten ze waar ze het over hebben. En als ze er zelf niet uitkomen, is hen precies duidelijk waar ze de hulp elders vandaan kunnen halen.’

Blij en tevreden 
‘Ik kende Kersten al omdat ik vòòr Proteion als inkoper bij het Laurentius ziekenhuis heb gewerkt. De afgelopen 1,5 jaar heb ik Kersten echter écht goed leren kennen en intensief met ze samengewerkt. Onlangs is de samenwerking met Kersten hernieuwd. Het voelde vertrouwd om weer terug te zijn. Het team spant zich elke dag in om ons te faciliteren in onze vragen en verzoeken, we worden echt ontzorgd. Ik merk dat ik minder vragen krijg over het bestellen bij Kersten, omdat we het samen nu goed hebben geregeld. Onze medewerkers kunnen rechtstreeks met medewerkers van Kersten schakelen als dat nodig is; zo wordt er onderling veel opgelost. Super.’

Totaalleverancierschap 
‘Kersten is voor ons een grote leverancier. We hebben natuurlijk de Wlz-tak voor persoonsgebonden hulpmiddelen voor mensen die in onze instellingen verblijven, deze financieringsstroom gaat buiten ons als inkoopafdeling om omdat deze hulpmiddelen rechtstreeks bij zorgkantoren worden gedeclareerd. Hier heb ik zelf dan ook minder zicht op, al heb ik er wel contractuele afspraken over gemaakt. Daarnaast hebben we de hulpmiddelen voor cliënten mét behandeling, die zorgmedewerkers rechtstreeks bij Kersten bestellen. Samen beslaat dat een behoorlijk groot en compleet pakket. Er zijn er maar weinig die dit onder één dak aanbieden. Groot voordeel van zo’n totaalleverancierschap is dat je hierdoor slechts met één contactpersoon te maken hebt, die de mensen kent. En vice versa. Dat is prettig.’

Onder de indruk 
‘Onlangs hebben we een rondleiding bij Kersten in Roermond gehad. Ik was onder de indruk van de grootte, van hoe strak alles georganiseerd is en hoe professioneel het er aan toe gaat, bijvoorbeeld op het gebied van reiniging en desinfectie. Ik wist dat al wel, maar als je het dan zo met eigen ogen ziet… dan gaat het nog meer leven. Ook vond ik die 3D-printer, waarmee ortheses op maat gemaakt kunnen worden, compleet afgestemd op de behoefte van de cliënt, heel indrukwekkend. En ik vind het mooi dat er zoveel mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt bij Kersten werken. Die waren allemaal ook zo enthousiast. Ja, na deze rondleiding had ik nog meer het gevoel: wat doen we goed aan deze samenwerking.’

Uitdagingen 
‘Natuurlijk kom ik in mijn werk ook uitdagingen tegen. Neem bijvoorbeeld een medewerker die heel enthousiast over een nieuw hulpmiddel is en dat graag zou willen uitproberen. Als inkoper wil ik diegene daarin graag faciliteren. Helaas is dat niet altijd één twee drie geregeld. Er kunnen meerdere haken en ogen aan zitten, zoals bijvoorbeeld bijbehorende software die niet veilig genoeg wordt bevonden. Al heeft het vaak ook te maken met onvoldoende budget. Vanuit mijn positie kan ik daar dan helaas weinig aan veranderen. Ja, dat is weleens jammer. Daarnaast is indexering door de huidige situatie in de wereld uitdagender geworden, gezien bijvoorbeeld de stijgende gasprijzen. Soms kan een leverancier niet blijven leveren tegen het afgesproken maximale prijsindexcijfer. Omdat wij ons aan het einde van de zorgketen bevinden kunnen wij een hogere indexering niet verder doorberekenen. Dan is het een kunst om tot een gulden middenweg te komen, waarin beide partijen zich kunnen vinden. In het afgelopen jaar is dit in sommige gevallen uitdagend gebleken.’

Het belang van duurzaamheid 
‘Vanuit mijn functie ben ik niet dagelijks met duurzaamheid bezig, in tegenstelling tot bijvoorbeeld mijn collega die het facilitaire pakket in haar portefeuille heeft. Duurzaamheid is echter wel iets waar we altijd op letten, zeker als we contracten met nieuwe leveranciers aangaan. Ik vind het mooi dat dit voor Kersten een belangrijk speerpunt is, dat spreekt me aan. Het raakt immers niet alleen de huidige behoeftes van onze maatschappij, maar ook die van de toekomst.’

Kleinschalige woon-zorg complexen 
‘Wat ik persoonlijk een mooie trend binnen de ouderenzorg vind, is het ontstaan van particuliere kleinschalige woonvoorzieningen. Deze voorzieningen richten zich bijvoorbeeld op mensen met dementie en/of mensen met een andere intensieve zorgvraag. Vaak ontstaan dit soort woon-zorgcomplexen, opgezet door mensen met een zorgachtergrond, in een dorp waar geen grote zorginstelling aanwezig is. Mooi toch, dat mensen hierdoor in hun vertrouwde omgeving kunnen blijven wonen, maar nu mét 24-uurs zorg. Ook Proteion werkt samen met dit soort woon-zorg complexen in de regio.’

Samenwerken voor onbepaalde tijd 
‘Van een zorgleverancier verwacht ik professionaliteit, deskundigheid, goed advies en natuurlijk een goede prijs-/kwaliteitverhouding. Daarnaast wil ik bij voorkeur een langdurige en duurzame relatie opbouwen. Kersten voldoet aan al mijn verwachtingen, zonder meer. Per 1 januari 2022 zijn we een nieuwe overeenkomst voor onbepaalde tijd aangegaan.’ Lachend: ‘Dat geeft denk ik wel aan hoe tevreden we over deze samenwerking zijn.’

Misschien ook interessant

Wmo Gemeente Delft

Kersten nieuwe Wmo leverancier Delft!

Vanaf 1 april 2024 zijn wij een van de twee leveranciers van Wmo-hulpmiddelen in de gemeente Delft. We kijken ernaar uit om de inwoners van

LEES MEER >

“Meedenken in oplossingen en snelheid zijn sleutelwoorden.”

Celina Boogaard, een ergotherapeut bij Zorggroep Maas & Waal, bespreekt haar ervaringen, waaronder de overstap naar Kersten Hulpmiddelen voor efficiëntere zorgprocessen. Ze benadrukt het belang

LEES MEER >
Samenwerking Ergotherapeuten Kersten Ouderenzorg

In gesprek met ergotherapeuten Linda en Chantal

Linda en Chantal, ergotherapeuten bij SZR, waarderen de diversiteit van hun werk in de Wlz en de eerste lijn. Ze werken graag met Kersten Hulpmiddelen

LEES MEER >

Van schaamte naar blijdschap: de scootmobiel van Irma Baatje

Stralend, warm en positief: tijdens het gesprek met Irma weet ze direct onze harten te veroveren. In niets is te merken dat ze een chronische ziekte heeft. Toch heeft ze dat wel, maar haar positivisme en veerkracht hebben de overhand. Een openhartig gesprek over omgaan met een nieuwe werkelijkheid, schaamte over rijden in een scootmobiel en hoe die schaamte uiteindelijk overgaat in blijdschap. ‘Want wat is dit ding fantastisch!’

‘Een scootmobiel truttig en grijs? Die van mij niet hoor’

Geschreven door: Richard

Datum: 14-02-2023

Op het Drentse platteland, in een woonboerderij in Gasselte, woont Irma, 57 jaar, samen met haar partner en zoon. Sinds ze de ziekte van Kahler heeft, een chronische vorm van beenmergkanker, heeft ze een aantal botbreuken opgelopen en is ze mindervalide geworden. ‘Het ding met mijn ziekte is dat deze kanker zowel op het bot als op het beenmerg en mijn bloed inwerkt’, vertelt Irma. ‘Dat betekent dat mijn lichaam op dit moment een zogenaamde gatenkaas is. Sinds ik drie jaar terug gediagnosticeerd ben met Kahler, ben ik inmiddels sinds een jaar recidive geworden. Dat betekent een versnelde terugkeer van deze kanker. Een jaar geleden heeft dat breuken veroorzaakt. Vanaf dat moment kostte het me moeite om uit de voeten te komen.’

Dag bewegingsvrijheid
‘Omdat het bot bij mijn knie was aangetast, ben ik een operatie ondergaan. Dat was vorig jaar december, ik zat toen al in een rolstoel omdat ik mijn knie niet meer mocht belasten. Ik kreeg een tumorprothese en ben vervolgens gestart bij de fysio. Omdat ik moest revalideren en valgevaar, en daarmee de kans op botbreuken, te groot was, was ik mijn vrijheid van de ene op de andere dag kwijt. Ja, dat was even slikken. Autorijden mocht ik niet, en op de fiets stappen was ook geen optie meer. Wel op mijn hometrainer hier thuis hoor, maar buiten… te riskant. Opeens kon ik niet meer even op bezoek bij mijn vriendinnen, of een boodschap doen in het dorp. Mijn vriendinnen zeiden: “joh, vraag nou een scootmobiel aan!” Maar ik moest echt over een drempel heen. Het idee alleen al, ik in zo’n grijs rammelbakje…’

Goede gesprekken
‘Op een zeker moment ging ik toch overstag. Dat was in mei 2022. Ik ben naar de gemeente toegestapt, waar ik overigens al langer mee in gesprek was omdat ik ook huishoudelijke hulp via de Wmo krijg. Mijn contactpersoon had gelijk door hoe de vork in de steel zat. We bespraken mijn situatie en de aanvraag werd in gang gezet. Een paar weken later heb ik een paar keer telefonisch contact gehad met Kersten, onder andere over mijn wensen. Ik wilde bijvoorbeeld met de scootmobiel naar de fysio kunnen. Dat is vanaf hier best een stukje, dus dan moet je er eentje hebben die die afstand aan kan. Ook heb ik plekken in mijn botten die af en toe zeer doen, waardoor de vering goed moet zijn. Mijn wensen werden serieus genomen. En ik was verbaasd over de mogelijkheden. Een scootmobiel is een scootmobiel, dacht ik. Maar er bleek van alles en nog wat mogelijk.’

Een knalrode scootmobiel
‘En daar kwam-ie, de Kersten-wagen reed voor. Met daarin… een knalrode scootmobiel. Jeetje, wat hebben ze hier goed over nagedacht! Dat was mijn eerste gedachte. Ik had echt verwacht dat ik net zo’n ding als mijn schoonmoeder zou krijgen, zo’n grijze, maar het bleek een hele leuke en niet te grote scootmobiel te zijn. Ja, best heel hip. En kleurrijk dus, daar hou ik van.

Maar goed, toen moest ik er nog op rijden. Eerlijk is eerlijk: ik schaamde me kapot. Ik wilde in het begin echt niet, de eerste keer zat ik huilend op dat ding. Iedereen ziet gelijk dat je mindervalide bent. Oh, wat vond ik dat lastig. Ik wilde zoveel liever in de auto stappen, want rood of niet: een scootmobiel heeft een hoog truttigheidsgehalte. Ja, ik moest daar echt overheen stappen. Totdat ik dacht: je hebt hem aangevraagd, nu ga je er ook gewoon mee rijden. Ik kwam natuurlijk gelijk allemaal bekenden in het dorp tegen. Van heel actief zit je opeens op zo’n ding. En op een scootmobiel zit je niet voor niets, dus je laat gelijk aan de buitenwereld zien dat je iets ‘hebt’. Gelukkig sloeg dat gevoel op een zeker moment om. Grappen erover maken hielp daarbij ook. Dan wordt het allemaal wat normaler en lichter.’

Een fantastisch ding
‘Een scootmobiel is zo’n goed middel om toch overal heen te gaan als je even, of langere tijd, mindervalide bent. Het geeft je je vrijheid terug, en je onafhankelijkheid. Die onafhankelijkheid is voor mij misschien nog wel belangrijk dan mijn vrijheid. Ja, ik ben er ontzettend blij mee. Wat ook zo goed is: je bent in de buitenlucht. Natuurlijk, ik zou ook kunnen kiezen voor een regiotaxi, of een ziekentaxi, maar nu rijd ik door de velden. Het gevoel van dat ik bejaard ben omdat ik op een scootmobiel zit, is helemaal omgeslagen. Ik vind een scootmobiel eigenlijk ontzettend leuk. En dan vooral de mijne, natuurlijk.’

Vandaag is rood
‘Ik zorg goed voor mijn scootmobiel. Ik heb er bijvoorbeeld een blitse zilveren beschermhoes omheen. En ik zorg dat-ie goed opgeladen blijft. Ik vind dat eigenlijk niet meer dan logisch. Het is per slot van rekening niet mijn scootmobiel, dus ik vertroetel hem, zodat-ie nog een hele tijd meekan. ‘Het grappige is trouwens ook dat ik me een beetje naar mijn scootmobiel ga kleden. Naar de kleur bedoel ik dan, hè. Ik hou van kleur, dus nu ik zo’n rood ding heb stem ik mijn kleding daaropaf, zodat het een leuk en vrolijk geheel is als ik naar buiten ga.’

Wat een luxe
‘Ik vind het een ontzettende luxe dat ik deze scootmobiel vanuit de Wmo mag krijgen. Ja, echt waar. Het is niet normaal dat je dat zomaar krijgt. Ik ervaar het als een voorrecht dat de gemeente voor mij maandelijks een bepaald bedrag betaalt, dat ik op dit ding mag rijden en de vrijheid heb om met mijn sores weg te gaan. Mensen vinden vaak al snel dat ze ergens recht op hebben. En mensen kunnen goed klagen. Ik sta daar absoluut anders in en ben dankbaar dat de gemeente, en natuurlijk ook Kersten, het zo voor me hebben geregeld.’

Toekomstmuziek
‘Op dit moment is de ziekte redelijk onder controle. Ook ben in de tussentijd wat meer mobiel geworden. Ik kan wat beter lopen, mag af en toe autorijden als het lukt, maar gezien het verloop van de ziekte weet ik niet of dat zo blijft. Ik heb zelf zo’n instelling van: oh, nu kan ik dit en dit weer, dan kunnen we door. Maar omdat ik recidive ben, dat betekent dat klachten en symptomen altijd weer terugkomen, weet ik niet hoe het gaat lopen. Ik vergeet altijd dat ik kennelijk makkelijk wat kan breken, maar dat is helaas wel de realiteit. Omdat ik van huis uit dansdocent ben weet ik gelukkig hoe ik moet trainen. Of ik nu in een rolstoel zit of op bed lig; ik train wat er te trainen valt, want met beweging stimuleer je de botaanmaak. En dus ben ik blij dat mijn scootmobiel er nog staat. Zodat ik op die momenten waarop ik anders mijn fiets zou pakken, wegsjees met mijn scootmobiel.’

Door de schaamte heen
‘Tegen al die mensen die net als ik moeite heb om in een scootmobiel te gaan zitten, zou ik willen zeggen: “ik snap je, maar ga door je schaamte heen. Want uiteindelijk blijft het gevoel van vrijheid over. En van onafhankelijkheid.” Ik kan oprecht zeggen dat ik ontzettend blij ben als ik erop zit. Dat ik blij met mijn karretje. Echt, er komt een omslag.’

Misschien ook interessant

Wmo Gemeente Delft

Kersten nieuwe Wmo leverancier Delft!

Vanaf 1 april 2024 zijn wij een van de twee leveranciers van Wmo-hulpmiddelen in de gemeente Delft. We kijken ernaar uit om de inwoners van

LEES MEER >

“Meedenken in oplossingen en snelheid zijn sleutelwoorden.”

Celina Boogaard, een ergotherapeut bij Zorggroep Maas & Waal, bespreekt haar ervaringen, waaronder de overstap naar Kersten Hulpmiddelen voor efficiëntere zorgprocessen. Ze benadrukt het belang

LEES MEER >
Samenwerking Ergotherapeuten Kersten Ouderenzorg

In gesprek met ergotherapeuten Linda en Chantal

Linda en Chantal, ergotherapeuten bij SZR, waarderen de diversiteit van hun werk in de Wlz en de eerste lijn. Ze werken graag met Kersten Hulpmiddelen

LEES MEER >

Samen elke inwoner laten participeren

Mensen wonen steeds langer thuis. Hoe zorgen we ervoor dat elke inwoner kan participeren, maar niet op een gouden scootmobiel. Ook gemeentes en Wmo consulenten staan voor de uitdaging om zorg voor hun inwoners toegankelijk en betaalbaar te houden. Soms best een lastige spagaat. Katrijne de Vries deelt haar ervaring uit de praktijk.

Samen elke inwoner laten participeren

Geschreven door: Richard

Datum: 13-01-2023

Iedere inwoner laten participeren, maar niet op een gouden scootmobiel..,
Al meer dan 25 jaar werkt Katrijne de Vries bij de gemeente Haarlem, regio Zuid-Kennemerland. Vanuit haar rol als account- en contractmanager denkt ze onder meer mee over aanbestedingen en wat de beste manier is om inwoners passende hulpmiddelenzorg te kunnen bieden. Wij gingen met Katrijne in gesprek, over de dagelijkse praktijk, samenwerking en de uitdagingen binnen de Wmo.

‘Als account- en contractmanager ben ik verantwoordelijk voor Haarlem en Zandvoort. Dat contrast, stad en dorp, vind ik leuk. In de beginjaren was ik casemanager bij de gemeente, en vanuit daar ben ik steeds dieper de organisatie ingerold. Zo ging ik vanuit de uitvoering naar een functie als kwaliteitsmedewerker, waarna ik vervolgens in 2015 Wmo contractmanager werd. Als contractmanager denk ik mee over aanbestedingen en zorg ik dat afspraken tussen gemeente en zorgaanbieders en leveranciers duidelijk zijn en de samenwerking soepel verloopt.

Veranderingen in vraag een aanbod
‘Ik merk dat de mensen mondiger zijn geworden. Ze gaan eerder zelf shoppen, op zoek naar een hulpmiddel dat goed bij hen past. Dat kan spanning geven. Dit kun je voorkomen door de verwachtingen van de doelgroep goed te managen, maar als een hulpmiddel al is aangeschaft ben je te laat. En ja, natuurlijk zijn er heel veel mooie hulpmiddelen in de markt. Die ontwikkeling en de innovaties gaan natuurlijk gewoon door. Maar we betalen dit alles wel met gemeenschapsgeld, dus we moeten ook kritisch naar de kosten kijken. Ik hoop dat door de coronacrisis, de oorlog in Oekraïne en daarmee het gebrek aan grondstoffen én het feit dat alles duurder wordt, hopelijk ook het besef komt dat niet alles mogelijk is. Natuurlijk wil je dat iedere inwoner kan participeren en een zo’n goed mogelijk hulpmiddel heeft, maar dat kan niet altijd een gouden scootmobiel zijn. Dat is een spanningsveld, maar met Kersten kan ik daar goede discussies over voeren. Jullie zijn daarin echt een partner.’

Langer thuiswonen
‘Datzelfde geldt voor langer thuiswonen. Ik weet dat het aantal Wmo-aanvragen bij de meeste gemeentes toeneemt. Dat zien we bij ons ook terug. Voor de Wmo Hulpmiddelen valt dit bij ons nog mee. Misschien hebben we erg zelfredzame burgers, haha. Maar de vraag is inderdaad wel: hoe houden we het met elkaar beheersbaar op de langere termijn? Het feit dat jullie ook met andere gemeentes samenwerken maakt dat we ervaringen kunnen delen. Ook dat is partnerschap. Wanneer zet je wel en wanneer niet een scootmobielpool op? Ook dit zijn belangrijke thema’s die je vooral met elkaar moet bespreken.’

Samen met onze inwoners
‘Binnen het Wmo-hulpmiddelen team hebben we begin 2019 een klankbordgroep opgezet. Het is leuk en leerzaam, want hierdoor ontdekken we waar gebruikers die een hulpmiddel nodig hebben of daar al gebruik van maken tegenaan lopen. En zo’n hulpmiddel kan een grote invloed hebben op de kwaliteit van het dagelijkse leven van mensen. Uiteindelijk zien we dat het vooral om goede communicatie draait; dat is de basis. Dus als de gemeente of Kersten zegt dat je terugbelt, wil je als cliënt daadwerkelijk teruggebeld worden en niet in de wacht worden gezet. Daarnaast is het belangrijk om inwoners in complexere situaties meer aandacht te geven. Zeker bij mensen die volledig afhankelijk zijn van hun hulpmiddel, wil je maximale ondersteuning kunnen bieden. We zijn nu ook bezig met het inregelen van een vast aanspreekpunt bij complexere hulpmiddelen. Daarnaast hebben we een uitvoerend beleidsmedewerker, waardoor de lijntjes naar de inwoners maar ook naar Kersten toe korter zijn. Zo kunnen we nog sneller schakelen.’

Kwaliteitskader
Waar we ook mee aan de slag zijn is het kwaliteitskader. We hebben de convenanten ondertekend, maar dan begint het pas. Die ergo moet ook worden meegenomen in alle ontwikkelingen. Die moet weten wat het voorkeursassortiment is en hoe je volgens het convenant kan handelen. Dat kan ook het proces versnellen. Dan zie je toch echt dat we het in de keten met elkaar moeten doen.

De samenwerking met Kersten
‘Kersten heeft haar dienstverlening goed op orde. Dat zit hem in het leveren van kwalitatieve hulpmiddelen, dat is de basis, maar ook in snel in actie komen bij een storing. En natuurlijk in goede communicatie. Het belangrijkste is dat de gebruiker van een hulpmiddel een prettig gevoel heeft in hoe Kersten met hem of haar omgaat. En laat een fijn gevoel nou net iets zijn wat je niet in een Wmo-contract kan opnemen. Dat contract wordt meestal alleen uit de kast gehaald als het niet loopt.’ ‘Ik hoor vanuit mijn team in ieder geval momenteel weinig, en dat is een goed teken, dan loopt het zoals het moet.’

‘Kijkend naar waar de Wmo consulent bij gebaat is, dan is dat een goede bereikbaarheid en specialistische productkennis. Ja, de consulent bepaalt wat er nodig is en in welke categorie, maar de technische invulling en details laten we graag over aan de experts, zoals jullie adviseurs. Ieder zijn vak. Verder vind ik een goede onderlinge relatie erg belangrijk. In mijn ogen betekent dat dat je van elkaar op de hoogte bent en elkaar ook op de hoogte houdt. Verwachtingen managen, afspraken nakomen en doen wat je belooft is overigens minstens zo belangrijk. Tot slot vind ik het heel bijzonder wat jullie doen op het gebied van sociaal ondernemerschap. Dat kan ik alleen maar onderschrijven.’

Samen werken aan kwaliteit van leven
‘Als ik één dag minister van VWS zou zijn, zou ik inzetten op meer kleinschaligheid in de wijk. Dat komt de kwaliteit van leven van inwoners ten goede, daar ben ik echt van overtuigd. Het maakt dat zolang mogelijk zelfstandig thuis wonen aantrekkelijker wordt. Ik denk dat op een bepaalde manier het vroegere bejaardentehuis wordt gemist. De stap naar een participatiemaatschappij is groot en lang niet voor iedereen haalbaar. Er zit een gat tussen hoe het vroeger en nu geregeld is. Dat moeten we met elkaar zien op te lossen. En de sleutel ligt denk ik echt bij meer werken in en vanuit de wijk. Nog genoeg mooi werk te doen dus!’.

Misschien ook interessant

veertje Kersten

NIEUW: ondersteuning bij palliatieve zorg

In een tijd waarin mensen steeds vaker regie nemen over de manier waarop zij hun laatste levensfase willen doorbrengen, neemt ook de vraag aan palliatieve

LEES MEER >
bas en edgar kerstenhulpmiddelen

En toen waren we 35 jaar verder

Bas en Edgar namen in 2020 als directieduo het estafettestokje over. In de serie In gesprek met de Directies van Kersten blikken ze terug.

LEES MEER >
Interview Katrijne

Mensen wonen steeds langer thuis. Hoe zorgen we ervoor dat elke inwoner kan participeren, maar niet op een gouden scootmobiel. Ook gemeentes en Wmo consulenten

LEES MEER >

Westrom: een duurzame samenwerking

Als inclusieve organisatie werkt Kersten Hulpmiddelen inmiddels nauw samen met participatiebedrijven door heel Nederland. Westrom was het allereerste participatiebedrijf waar Kersten de verbinding mee aanging.

Westrom: een duurzame samenwerking

Geschreven door: Richard

Datum: 02-11-2022

Twee bedrijven die samen de handen ineen sloegen voor eenzelfde doel. En niet alles ging vanzelf. Een gesprek over een bijzonder partnership en het veranderende effect van participatie op onze samenleving.

Op 1 januari 2015 verving de Participatiewet de Wet Werk en Bijstand, de Wet Sociale Werkvoorziening (Wsw) en een groot deel van de Wajong. Dit moest leiden tot betere en goedkopere ondersteuning van kwetsbare mensen. Mensen die in aanmerking komen voor beschut werk, kunnen terugvallen op een beschermde omgeving als Westrom, via de weg van de gemeente. Bovendien zou instroom nu via de gemeente en de Participatiewet verlopen. We gaan in gesprek met Mieke Wijnen, projectleider social return binnen Kersten, en Maud Rulkens, commercieel manager bij Westrom. Als erkend leerwerkbedrijf geven zij uitvoering aan de Participatiewet en voorzien zij medewerkers van passend werk voor vijf gemeenten en het bedrijfsleven in Midden-Limburg.

Het oorspronkelijke plan: een gezamenlijke WMO-vestiging
Ongeveer acht jaar geleden startten de eerste gesprekken tussen Westrom en Kersten. Het was Jan Snoek, destijds directeur van Westrom, die de wens had om, net als de gemeente Venlo, hulpmiddelen te verstrekken vanuit de sociale werkvoorziening. Het oorspronkelijke idee was om ook een WMO-afdeling bij Westrom in te richten. Westrom zou de hulpmiddelen gaan verzorgen in opdracht van de gemeente en Kersten kon waar nodig specifieke expertise inbrengen, zoals het trainen van medewerkers en het verrichten van speciale aanpassingen aan hulpmiddelen. Maar het liep anders. Mieke: ‘We hebben bijna een jaar lang mensen van Westrom bij ons op de werkvloer getraind in diverse werkzaamheden: van reiniging tot montage. Een van de punten waar we tegenaan liepen was dat de werkdruk die er voor ons écht niet was, door de mensen wél als zodanig werd ervaren. Een voorbeeld: Westroms mensen zagen de hoeveelheid rolstoelen die dagelijks binnen kwamen. Die rolstoelen hoefden zij zelf niet te verwerken, maar zo voelden ze dat wel. Mensen hebben toch een andere achtergrond en een ander referentiekader.’ ‘Bovendien werd al snel duidelijk dat het worden van een WMO-vestiging niet bij onze organisatie paste,’ vult Maud aan. ‘Het kwam erop neer dat Westrom een totaal ander bedrijf moest worden, met nieuwe mensen en nieuw binnen te halen expertise. De investering die dat met zich mee zou brengen stond niet in verhouding tot het aantal mensen dat we aan het werk zouden kunnen zetten.’

Partner in specifieke werkstromen
En zo gingen de plannen voor een WMO-vestiging nieuwe stijl de prullenbak in. De intensieve kennismakingsperiode was echter niet voor niets geweest en leidde voor Kersten tot waardevolle detacheringen. Dit waren de mensen die wel weer goed pasten bij specifieke werkzaamheden die binnen Kersten moesten worden verricht. De laatste Westrommer uit die tijd gaat binnenkort met pensioen. ‘Die periode leerde ons dat Westrom een waardevolle partner voor ons kon zijn binnen bepaalde werksoorten,’ vervolgt Mieke. ‘Als depothouder is hergebruik voor Kersten een belangrijke pijler. Dat brengt specifieke werkzaamheden met zich mee die uitstekend passen bij Westrom, zoals het repareren van banden en wielen, het opknappen van beensteunen en het demonteren en reinigen van onderdelen van rolstoelen vanuit de afkeurstroom.’ Maud vult aan: ‘Wat past er binnen Westrom, wat heeft Kersten nodig en hoe kunnen we dat goed samenbrengen? We zijn opnieuw met elkaar om tafel gegaan en hebben elkaars kwaliteiten weten te verbinden.’

Logistieke trein van wielen en banden
‘In die tijd zijn we intensief gestart met het repareren van wielen en banden. Die kwamen in groten getale bij ons binnen,’ zegt Maud. En nog steeds is Westrom een belangrijke schakel als het gaat om Kerstens banden- en wielenstroom. We doen de banden voor heel Nederland!’ Mieke: ‘Als Westrom geen banden zou repareren zouden onze monteurs zelf dat werk moeten doen. Door dit deel uit te besteden aan Westrom, kunnen we onze rolstoelen sneller uitleveren. Daarnaast leggen we op deze manier een deel van de arbeid neer bij een doelgroep mensen bij wie dit soort werk heel goed past.  Kwaliteit staat daarin voorop, want kwalitatieve en betrouwbare hulpmiddelen voor elke eindgebruiker is de basis. Als de samenwerking goed is, is het vertrouwen er ook dat al die losse onderdelen die door Westrom gerepareerd worden en bij ons retour komen niet meer gecontroleerd hoeven te worden. En dat gaat heel erg goed. Natuurlijk is het wel nodig dat we hierin goed blijven afstemmen om de kwaliteitsnormen hoog te houden. We investeren continu in ons partnership. Niet waar, Maud?’

De ‘Kerstenstraat’
‘Dat klopt helemaal. Maar Mieke, specialist hergebruik Lei Geelen van Kersten en ik kunnen met elkaar afspraken maken; de afstemming op de werkvloer is uiteindelijk het allerbelangrijkste. De mensen in de ‘Kerstenstraat’ werken nagenoeg allemaal exclusief voor Kersten. Zij zijn de verbindende schakel tussen Westrom en Kersten, waarbij een belangrijke rol voor alle begeleiders is weggelegd. Het is onze taak om deze mensen te ontwikkelen binnen hun kunnen, dat is onze ‘why’. Al het werk dat we intern doen is idealiter een voorportaal voor uitstroom naar een externe werkgever. Tegelijkertijd zijn de opdrachten bij ons leidend. Daar moet je op sturen: het werk dat binnenkomt moet gedaan worden, binnen een bepaalde termijn en conform de kwaliteitsafspraken.’

Westrom-2

De transitie naar massieve banden
Maud is trots op het transitieproject van rolstoelluchtbanden naar massieve banden. Medio 2019 startte Kersten hier samen met Westrom mee, in opdracht van het zorgkantoor. ‘Deze transitie zou leiden tot minder lekke banden, en dus tot minder CO2-uitstoot, minder reparaties en minder monteurs die de weg op moesten,’ legt Mieke uit. ‘Alle luchtbanden gingen eraf en kwamen bij ons terecht,’ vervolgt Maud. ‘Met behulp van een speciale bandenmachine en onze mankracht werd de klus geklaard. En natuurlijk ging daar de nodige voorbereiding aan vooraf. De belasting voor de handen van onze mensen bleek namelijk te groot. Daarop heeft Kersten in samenspraak met de leverancier en de technische dienst van Westrom een speciale hefboom op de bandenmachine laten maken, zodat het wel weer mogelijk was. Ik denk dat dit een mooi voorbeeld is van hoe we samenwerken: gezamenlijk nadenken hoe we de doelgroep waar wij mee te maken hebben het werk kunnen laten doen dat Kersten van ons vraagt. We wisten dat het uitvoeren van deze klus uiteindelijk in minder werk zou resulteren; de uitval vanwege een lekke band wordt immers steeds minder. De verduurzaming van de markt conflicteert soms met de menselijke stroom, en daar moet je met elkaar een balans in zien te vinden. Soms kom je dus ook tot de conclusie dat bepaalde werkzaamheden minder goed passen. Dat kan best een domper zijn, maar het is een beetje inherent aan deze branche.’

Westrom als partner én first supplier
Als Kersten werk heeft dat past bij een participatiebedrijf, kloppen ze als eerste bij Westrom aan. ‘Als wij onze partners rondleidingen geven, gaan we vaak ook langs Westrom. Westrom is binnen de zorgkantorenstroom onderdeel van ons basisproces en dat willen we graag laten zien. Zo hebben we zelfs een keer het ministerie van VWS meegenomen. Zij waren toen dusdanig onder de indruk dat ze zich afvroegen waarom we nog niet aangesloten waren bij de Green Deal. Dat heeft erin geresulteerd dat Kersten als eerste partij binnen de branche de Green Deal ondertekende, in juni 2020.’ Maud vervolgt: ‘Als Kersten hier met bezoekers komt, houdt dat ons ook scherp. We hebben geen Green Deal getekend, zover zijn we nog niet, maar het zet je wel aan het denken. We leren van elkaar, en hebben over en weer profijt van de samenwerking. Zo stoten we minder Co2 uit dankzij het werk dat we voor Kersten uitvoeren. En het feit dat een kwetsbare doelgroep structuur krijgt door een vastomlijnd pakket van werkzaamheden aan sociale producten, maakt het plaatje compleet. Ja, het haakt allemaal mooi in elkaar.’

Een wederzijdse gunfactor
Dankzij Westrom is Kersten founder en partner van Konnekt’os geworden: een platform en ontmoetingspunt voor organisaties die nadenken over en stappen zetten op het gebied van sociaal ondernemen. ‘De directeur van Westrom heeft ons destijds daarvoor benaderd,’ aldus Mieke. ‘Een mooie plek waar vanuit wij andere werkgevers kunnen motiveren en inspireren. We hebben bovendien de MVO-prijs van Konnekt’os gewonnen, in 2019. Westrom heeft ons voorgedragen en op de achtergrond een motivatie ingediend. Dat vind ik sprekend voor ons partnership: we gunnen elkaar veel en werken samen toe naar een mensgerichter en duurzamer zorglandschap.’

De blik vooruit
‘Als ik mijn blik op de toekomst richt, blijft het belangrijk om te kijken wat wel en wat niet werkt,’ zegt Maud. ‘We hebben basiswerkzaamheden binnen Kersten afgesproken, maar vanuit daar kijken we verder: kunnen we uitbreiden? Is er werk dat Westrom nu niet doet maar wat we eventueel passend kunnen krijgen? En welke mensen zouden kunnen doorgroeien?’ Mieke vervolgt: ‘Wij blijven de waarde van bedrijven als Westrom zien. Dat gaat ook over een beetje omdenken: er is veel meer mogelijk dan je denkt. Dat geldt voor de levensduur van een rolstoel, alsook voor hoe je met mensen omgaat. En naast de sociale en inclusieve waarde is er een duidelijke economische waarde aanwezig, zeker nu we met de krapte op de arbeidsmarkt te maken hebben. All hands on deck en met de stroom mee.’

Westrom---Maud

Misschien ook interessant

Kersten Hulpmiddelen blijft hulpmiddelenleverancier

Kersten Hulpmiddelen blijft hulpmiddelenleverancier

Burgum, 15 december 2021 – De gemeenten Aa en Hunze, Assen, Midden-Drenthe, Noordenveld en Tynaarlo hebben een nieuwe overeenkomst afgesloten met Kersten Hulpmiddelen.

LEES MEER >

Inwoners Lemmer klaar voor een mooie en mobiele zomer in eigen land!

Leeuwarden – juli 2021. Kersten Hulpmiddelen opende in juni een nieuwe uitleenlocatie bij de polikliniek van Tjongerschans in Lemmer.

LEES MEER >
In gesprek met Buurtzorg - Atsje - tegel

In gesprek met Buurtzorg

Buurtzorg is een thuiszorgorganisatie die met kleine zelfsturende teams zorg levert aan huis. Sinds 2 jaar werkt Kersten Hulpmiddelen samen met Buurtzorg, waar Atsje Bouma

LEES MEER >