‘Ik ben een rasechte Leeuwarder en kan niet heel goed Fries,’ vertelt Rommie. ‘Wij praten altijd Leeuwarders. Ik heb zelfs weleens moeite om het dialect In Burgum te verstaan, terwijl Burgum maar 20 kilometer verderop ligt. In Kerstens vestiging in Burgum werk ik op de schoonmaak, bij reconditionering. Alle hulpmiddelen die vanuit de Wmo binnenkomen maak ik weer mooi en schoon: van scootmobielen tot douchestoelen. Soms komt er spul binnen waarvan je denkt: waar moet ik beginnen? Zo was er laatst een oud model scootmobiel. Je zou hem bijna hebben afgeschreven, maar ik heb hem onder handen genomen. Na afloop wisten mijn collega’s niet wat ze zagen.’ Mieke, collega van Rommie, vult aan: ‘Hij had niet misstaan in een scootermuseum.’
Handen als gereedschap
‘Reiniging is helemaal mijn straatje, maar als ik bij ben met de schoonmaak help ik mee op de technische dienst. Als ik tijdens het schoonmaken iets zie dat kapot is en wat ik zelf kan repareren, neem ik dat ook gelijk mee. Anders moet een hulpmiddel weer naar de monteur, dus dat scheelt. Als het moet, en ik heb de tijd, maak ik ook het pand schoon. Even de planken in het magazijn poetsen bijvoorbeeld. Ja, mijn handen zijn mijn gereedschap en ik pak graag aan. Letterlijk en figuurlijk. Ik haal hulpmiddelen helemaal uit elkaar, zoals scootmobielen. Accu’s til ik eruit, eventueel andere onderdelen. En overal gaat een doekje overheen. Rolstoelen zijn het makkelijkste schoon te maken. Ze zijn licht en je bent behoorlijk snel klaar. Scootmobielen zijn zwaarder, al is de combinatie juist leuk. Het voelt soms een beetje alsof ik mijn eigen toko draai. ik voel me verantwoordelijk voor deze plek. Daarom pas ik bijvoorbeeld ook de ruimte waarin ik werk aan, als ik daardoor net wat prettiger kan werken. Ik bevestig dan een haakje, of maak zelf een handvat om beter te kunnen werken.’
Eerste vrouwelijke techneut bij KPN
‘Mijn vader had een eigen bedrijf. Hij zat in de metaalbewerking en maakte ook r.v.s. scheepsbeslag. Ik was nog een ukkepuk en kwam vaak bij hem in de werkplaats om te zien wat hij allemaal deed. Heel interessant vond ik het. Toch ik koos voor een totaal andere richting: de huishoudschool. Nadat ik daarmee klaar was ging ik bij KPN aan de slag. Ik zat op kantoor en was in de weer met Kaartenbakjes, werkorders alles met pen, computers waren er toen nog niet, maar ik vond het saai. Stil zitten is niks voor mij, ik ben een echte doener. Ik heb toen tegen mijn manager gezegd dat ik liever iets met mijn handen doe. Nadat mijn contract afliep mocht ik in de kantine aan de slag. Niet lang daarna hoorde ik dat een man die verantwoordelijk was voor het onderhoud van de kabelkasten met pensioen ging. Mijn zwager attendeerde mij erop, hij werkte ook bij KPN en vond het echt iets voor mij. “Je bent superhandig, dat kan jij wel!” Ik twijfelde en vond het spannend, maar heb toch gesolliciteerd. Met succes, want ik werd als eerste vrouwelijke technische medewerker aangenomen. Ik gaf alle kabelkasten, en dat waren er een hele hoop, een onderhoudsbeurt. Zowel van binnen als van buiten. Toen er een keer een delegatie vanuit het hoofdkantoor in Den Haag langskwam zeiden ze: “het lijken wel paleizen!” Lachend: ‘Het leverde me een etentje met de directeur op.’
Van kabelkasten naar rolstoelen
‘Met de komst van glasvezel verdween mijn baan op een zeker moment. Toen zag ik dat ze een schoonmaker zochten bij het Hulpmiddelencentrum. Of ik bereid was om naar Heerenveen te komen? Ja, dat was ik. Na een dagje proefwerken mocht ik meteen beginnen. Ik heb daar 11 jaar in de schoonmaak gewerkt, tot het faillissement in 2020.’ Kersten wilde zoveel mogelijk mensen overnemen van het Hulpmiddelencentrum en had Mieke vanuit Kersten bij het gesprek met Rommie betrokken. Mieke: ‘We hadden een half uur de tijd voor een eerste kennismaking. Ik merkte direct dat Rommie qua intrinsieke motivatie en gedrevenheid er één uit duizenden was. Rommie was erg nerveus, maar ik wist al snel: haar gaan we werk geven.’
Hart voor de zaak
Gerrit is Rommies supervisor. Hij is erg tevreden over haar inzet en manier van werken. Ze levert 300% kwaliteit en is snel en vakbekwaam. Door haar zorgvuldigheid en extra service is er bovendien meer zicht op de staat van een hulpmiddel én wordt er gelijk een stukje preventief onderhoud verricht. De vestiging Burgum scoort heel hoog in hoe een hulpmiddel bij een cliënt wordt afgeleverd. Dat is te zien in het tevredenheidsonderzoek dat zij uitvoeren. ‘Is er een reparatie voor een klant en hoeven we eigenlijk alleen te repareren?’ vervolgt Rommie. ‘Ik maak het hulpmiddel dan toch ook schoon. Dat is een leuke extra. Mijn karakter is dat ik het te goed wil doen. Ik ben heel precies. Daarom vind ik het ook zo fijn om mijn eigen ding te doen. Schuifdeur dicht, radiootje aan… Ik heb het idee dat ik mijn eigen kwaliteit kan nastreven als ik alleen ben. Het mooiste compliment dat ik ooit kreeg? Dat was van Gerrit. “Rommie, ik weet niet hoe jij het doet, maar je bent goud waard voor Kersten.” Dat vergeet ik niet snel.’
Kersten als tweede thuis
‘Ik werk heel zelfstandig en vind het heerlijk om alleen te werken. Al ben ik blij dat ik leuke collega’s om me heen heb. Ik word omringd door mannen en daar kan ik goed mee overweg. Ja, de sfeer op de vloer is goed. Ik heb het gevoel dat ik hier mezelf kan zijn. En ik kan tegen grapjes. Ik maak ook grapjes terug. Als ik mezelf vergelijk met hoe ik hier in het begin zat, ben ik wel wat losser geworden. Mijn werk staat voor mij op nummer één, het is mijn tweede thuis. Vrije dagen neem ik op als het rustiger in de reiniging is. En op andere dagen werk ik dan net een tandje harder.’
Rommies vrije tijd
Wat Rommie in haar vrije tijd het liefste doet? ‘Ik maak graag foto’s, van dieren bijvoorbeeld. Fotografie is mijn hobby. Filmpjes maken trouwens ook. Zo heb ik van het duurzaam inzetbaarheidsbudget (DI, red.) software gekocht. Ik ben graag in de natuur en zorg voor de mensen en de dieren om mij heen. Zo heb ik een egel, een zwerfkat en sinds kort ook twaalf babyratjes die rondom mijn huis lopen. Ik probeer die ratjes op allerlei creatieve manieren weg te krijgen. Daar kom ik zelfs ‘s nachts mijn bed voor uit. Vliegt er een duif voorbij en strand die? Dan knap ik hem ook op.’
Meer waardering
‘Ik heb het goed naar mijn zin bij Kersten. Ik denk ook dat Kersten met de jaren iets veranderd is, ten positieve. Onze directeur komt af en toe langs, Mieke bezoekt onze vestiging eens in de zoveel tijd… En uitjes als een stamppotbuffet in januari of een zomer BBQ vind ik ook leuk. Het lijkt alsof er meer waardering is voor het werk dat we doen. Natuurlijk, je moet zelf wat van je werk maken, in eerste instantie voor jezelf, vervolgens voor en met elkaar. Een menselijke benadering van mijn werkgever vind ik echter belangrijk, en waardering voor het werk dat er wordt gedaan hoort daar ook bij.’ Mieke vult aan: ‘Dat ben ik met je eens. Bovendien: veel mensen geven af op schoonmaak, maar het werk is zo belangrijk. Ik zeg weleens: als de toiletten niet schoon zijn begint er eerder iemand te miepen dan als de directeur er niet is. Daarmee wil ik de medewerkers van de reiniging een extra compliment en waardering geven.’
