‘Ik zit alweer bijna drie jaar bij Kersten’, begint Melissa enthousiast het gesprek. ‘Hiervoor heb ik bij Zeeman gewerkt en in mijn oude woonplaats bij Kruidvat. Daarvoor was ik woonzorgassistent bij een verzorgingstehuis. Ik richtte me op de zorg voor cliënten en maakte bijvoorbeeld een wandeling met ze of hielp met afwasjes. In de winkels lag de focus meer op het verkopen. Ja, dat is een groot verschil met mijn werk nu.’ Lachend: “Ga jij in de rolstoelen, vind je dat wel echt leuk?” Dat was de eerste reactie van mijn vader toen ik hem over mijn plannen vertelde. Maar ik was enthousiast, en daardoor was hij dat al snel ook. Mijn moeder en vader zijn hier allebei een keer komen kijken. Toen hadden ze pas echt een goed beeld bij wat ik op een dag doe.’
Op zoek naar de juiste plek
‘Ik begon met het strippen van de rolstoelen. Zittingen eraf, armleggers, beensteunen… En vervolgens alles afspuiten. Toen ben ik naar het steamen van de kussens en kleine onderdelen gegaan. Dat is een techniek waarbij je met stoom alles schoonmaakt. Op een zeker moment stond ik ook bij het ijzer. Daar zorg ik voor het verwijderen van roest op ijzeronderdelen. In het begin, toen mijn begeleider Dave mij nog niet goed kende, was het voor ons allebei zoeken welke werkplek nu het beste bij mij paste. Het strippen was namelijk een taak die extra energie van mij vroeg en het omgaan met gereedschappen was in het begin best lastig. Na het eerste half jaar, ik had toen op alle plekken gestaan, bleek steamen het voor mij te zijn. Dat was wat minder belastend werk, zowel mentaal als fysiek, waardoor ik beter in mijn energiebalans bleef. Op een zeker moment heb ik aangegeven dat ik ijzerwerk ook wel heel leuk vond.’ Lachend: ‘Daar ben ik blijven plakken.’
Een groot verschil tussen ‘voor’ en ‘na’
‘Het leukste vind ik dat ik een groot verschil kan maken in hoe een onderdeel eruit komt te zien. Je wil niet weten hoe smerig de meeste onderdelen binnenkomen. En hoe brandschoon ze zijn als ik mijn werk heb gedaan! Wat ook grappig is, is rolstoelen die met zitting en al binnenkomen. Dan gaat die zitting eraf en zie je wat er allemaal tevoorschijn komt. Etensresten, maar we hebben ook weleens een telefoon, identiteitskaart, trouwring of horloge gevonden. Oh, en zelfs tanden! Omdat onze rolstoelen voor langdurige zorg worden ingezet, vind je van alles dat zich in de loop van de tijd onder de zitting heeft verzameld. Wat we vinden gaat natuurlijk terug naar de familie van de gebruiker van de rolstoel, temeer door de emotionele waarde van de voorwerpen.’
Gezelligheid en hard werken gaan hand in hand
Melissa staat bekend als een gezellige collega, die altijd in is voor een lolletje. ‘Werken in een teamverband vind ik superleuk. Elkaar af en toe voor de gek houden ook.’ Op de vraag hoe ze denkt dat haar teamgenoten haar zouden omschrijven valt ze even stil, maar Dave, die ook bij het gesprek zit, zegt al snel: ‘Kletskous! ‘Maar ik kan ook lekker doorwerken hoor!’, vult Melissa hem aan. ‘Dat kan ze zeker’, aldus Dave. ‘Melisse is heel ijverig. Ze wil graag leren. Pakt snel dingen op. En ze is eigenlijk altijd aanwezig, praktisch nooit ziek. Ook geeft ze aan wat ze wel en niet wil. Dat is prettig, voor haar, maar ook voor mij als begeleider. Michael is sinds kort bij ons begonnen en neemt de begeleiding van me over, omdat ik als depothouder aan de slag ga. Ik heb Melissa altijd met veel plezier begeleid en heel leuk met haar samengewerkt.’
Omhoog in urenaantal
Melissa is door haar ziekte beperkt in haar energieniveau. Hierdoor kan ze sneller vermoeid zijn. Ook is het belangrijk dat er aandacht voor passende fysieke omstandigheden is. ‘Sinds kort ben ik van 32 naar 36 uur gegaan. Dat betekent dat ik in plaats van twee nog maar één keer een halve dag per week werk. Ik zat daar al een tijdje aan te denken, omdat het wat drukker op onze afdeling werd en ik op mijn twee halve dagen best wat druk ervaarde. Voor mij is het fijn zo en qua energie gaat het goed. Op de afdeling zijn ze er ook mee geholpen; het werk gaat sneller door en de monteurs hebben meer onderdelen in de bakken waarmee ze aan de slag kunnen.’
Ambitieuze dame
‘Samen met Dave heb ik ook een opleidingstraject doorlopen. De Inclusief Groep benaderde ons of we mee wilden werken aan het bieden van kansen vanuit de praktijkroute. Omdat ik een van de meest flexibele mensen ben, daarmee bedoel ik dat ik overal op de vloer kan staan, ben ik daar mee gestart, samen met Dave.’ Dave: ‘Ik had iedereen kunnen kiezen, maar om die reden heb ik haar inderdaad gekozen. Melissa is bovendien lekker enthousiast en werkt heel precies.’ ‘We moesten acht verschillende opdrachten doorlopen, op de drie werkplekken die we hebben,’ vervolgt Melissa. ‘Ik wist op al die werkplekken wat ik moest doen, maar nu ging ik bewust over alles nadenken. Hoe strip ik een stoel? Wat doe ik bij het steamen? Hoe neem ik ijzer onder handen? Het is een automatisme hoe je die handelingen verricht, juist omdat je het zo vaak doet. Door dit traject ging ik er anders tegenaan kijken. Bewuster. Voor elke opdracht kreeg ik een cijfer, van 1 t/m 4. Bij een 4 beheerste ik het goed; bij een 2 of 3 moest ik terug naar de opdracht en bespraken we hoe we dat cijfer omhoog konden krijgen. Altijd in goed overleg met Dave. Het was leerzaam voor ons allebei.’ Dave: ‘Dat was het zeker. Je gaat anders kijken naar hoe collega’s hun werk uitvoeren. Het gaf mij vooral inzicht hoe het efficiënter kon. Wij zijn een bedrijf dat aan het eind van de dag moet leveren, dus snelheid is een belangrijke factor. Het was een interessant traject.’
Iedereen in zijn waarde
‘Wat ik zo mooi aan Kersten vind, is dat iedereen hier in zijn waarde wordt gelaten. En dat er wordt gekeken naar ieders kunnen. Op een aantal werkplekken is geen werkdruk. Eigenlijk alleen bij het strippen van de stoelen. Daar sta ik minder graag.’ Dave vult aan: ‘Het strippen van de stoelen levert de meeste druk, omdat die door moeten. Als een ijzeren onderdeel vandaag niet lukt, dan komt het morgen. En jij vindt dat werk ook leuk om te doen. Sterker nog: je bent de enige die ijzer het leukste vindt!’ Melissa: ‘Ja, en ik vind het ook zo’n lekker hoekje. Je staat met je rug naar de hal toe. Zo kan ik me afzonderen van de rest en voelt het een beetje alsof ik mijn eigen winkeltje heb. Af en toe krijg ik dan een vraag bij het bamiluik.’ Lachend: ‘Dat is het venster in het raam waar ik sta, dat noemen we zo. “Melis, heb jij een armlegger voor me, want de bak is leeg!” Af en toe komt er een collega langs, en dan geef ik het onderdeel zo hop door het luikje aan ze mee.’
Melissa’s vrije tijd
‘Ik woon hier in de buurt en kom altijd op de fiets. Ja, ook als het regent. Ik heb nog geen fiets vanuit de fietsplanregeling, maar wie weet, binnenkort. Het Duurzaam Inzetbaarheids-budget dat we krijgen van Kersten, heb ik weleens voor een behandeling bij de schoonheidsspecialiste gebruikt. Dat was ook goed voor mijn rug. Naar de kapper gaan vind ik ook heerlijk. Echt even tijd voor mezelf. In mijn vrije tijd ga ik ook twee keer per week naar de sportschool voor lesjes Zumba en Go-too . Dat laatste is een dansles waar verschillende dansstijlen aan bod komen. Als het weer goed is fotografeer ik graag buiten. Ik heb een spiegelreflexcamera met een niet al te grote lens. En ik maak graag mooie reizen. Zo heb ik Zuid-Afrika bezocht. Mijn ouders zeiden: “Melissa, moet je dat nu wel doen, kan het niet wat dichter bij huis?” Maar het sprak me zo aan, dus ik ben gegaan. Later dat jaar had ik toevallig ook een uitje met mijn patiëntenvereniging. Naar de dierentuin.’ Lachend: ‘Het verschil met wat ik in Afrika had gezien was best groot.’
Al zingend het weekend in
‘Het leukste is bij ons de vrijdagmiddag’, vertelt Dave als we hem vragen naar een grappige anekdote. ‘Na een uurtje of drie, wij hebben dan een schoonmaak waarbij alles aan de kant gaat, zetten we de speakers aan. Spotify op en gaan! De laatste tijd komt er veel Hollandse hoempapamuziek voorbij, maar we luisteren van alles. Een goede sfeer en gezelligheid op de afdeling vind ik belangrijk. Het zorgt ervoor dat mensen met meer plezier werken en gemotiveerder zijn. Eens in de zoveel tijd wordt het Kersten-personeelsfeest georganiseerd. Melissa en ik komen altijd. En dan is er nog de bbq, die we op onze vestiging organiseren. Ons team is vrij nieuw, misschien een goeie reden om weer eens een avondje wokken in te plannen.’ Lachend: ‘Ik weet nu al dat Melissa er sowieso bij zal zijn.’
